Imię i Nazwisko: Shaisu Mitso, znany również jako "Szakal"
Rasa: Człowiek
Wiek: 31
Wzrost: 179
Waga: 83
Profesja: Łowca nagród
Wygląd: Niezbyt wysoki, aczkolwiek słusznej budowy ciała mężczyzna. Może się pochwalić wyjątkową muskulaturą, nad którą to pracował latami. Jego twarz wyraźnie ukazuje nam zmęczenie i gniew spowodowane różnymi sytuacjami w życiu. Sytuacjami dość niecodziennymi. Charakterystyczną cechą wyglądu zewnętrznego Shaisu jest jego uczesanie. Nietrudno zauważyć irokeza zdobiącego jego głowę. Zafarbowany jest na dwa kolory. Czarny oraz żółty. Kiedy nie nosi jakiegokolwiek nakrycia głowy, wręcz rzuca się w oczy. W jego profesji nie można uznać tego za zaletę, jednakowoż jest to również swojego rodzaju próba ukazania innym swej wolności, niepodległości. Jego błękitne, przekrwione oczy potrafią wręcz odstraszyć co poniektórych osobników. Na szyi ów zacnego człeka można zauważyć wytatuowane nazwiska oraz przydomki. Wiele osób zachodzi w głowę cóż to ma znaczyć. Odpowiedź może być dla niektórych zaskakująca. Każde nazwisko czy też przydomek wytatuowane na szyi oznacza nic innego jak wszystkie ofiary, których godność zdołał poznać. Co do samego ubioru, Shaisu preferuje jedynie kolor czarny. Koszulka bez ramion oraz lekki pancerz nań nałożony to niecodzienny ubiór łowcy nagród. Dlatego też Shaisu poszedł w tymże kierunku. Czarne ciemne legginsy nałożone na dolne partie ciała oraz skórzane buty do kolan tego samego koloru. Całość pokrywa równie czarny płaszcz z kapturem, który w ciemności czyni mężczyznę celem niemalże nieuchwytnym.
Charakter: Jak już wcześniej zostało wspomniane, wiele makabrycznych wydarzeń odcisnęło bolesne piętno na psychice ów człeka. Łowca nagród wychodzi z założenia, że tak naprawdę nikomu nie można już zaufać. Nawet najbardziej ukochana Ci osoba potrafi wbić nóż w plecy, aby samemu przeżyć. Shaisu jest osobnikiem wielce tajemniczym. Zamkniętym w sobie. Nieufnym. Ciężko go "rozgryźć", gdyż ani mu się widzi zawierać jakiekolwiek głębsze znajomości. Dobrze wie, iż może to poskutkować nawet śmiercią. Czas poruszyć kwestię najważniejszą. Mężczyzna ma kłopoty z psychiką. Głównym problemem jest jego skłonność do wszelkiego rodzaju tortur. Jeśli tylko nadarzy się takowa okazja, Shaisu tuż przed zabójstwem męczy na wszystkie sposoby, który tylko przyjdą mu do głowy. Od nadpalania oczu, aż po odcinanie kończyn w losowej kolejności. Warto również wspomnieć o swojego rodzaju nerwicy, na którą cierpi mężczyzna. W każdym momencie może paść na ziemię i zacząć krzyczeć, jest zdolny do zadawania ogromnego bólu samemu sobie oraz do innych chorych czynności. Wszystko to jest skutkiem niezbyt ciekawe przeszłości.
Historia:
Dzieciństwo
Do narodzin doszło na Naboo, skąd też pochodzili rodzice Shaisu. Niestety wykryto u niego pewne zaburzenia, które jeszcze wtedy nie wyglądały na poważne. Praktycznie nie widać było jakichkolwiek oznak tegoż schorzenia. Ot zwykłe krzyki i lęki.
Co do pozycji społecznej jego rodziców, ci zasiadali na wysokich stanowiskach w senacie. Każdy z członków jego licznej rodziny zajmował się polityką. Jednakowoż sam chłopak nie ukazywał szczególnego zamiłowania do wszelakiej działalności politycznej.
Już w wieku 8 lat począł uczęszczać na ćwiczenia strzeleckie. Ku nieuciesze rodziców, marzył, aby zostać żołnierzem. Wtedy też ojciec wraz z matką zaczęli się obawiać o przyszłość swej pociechy. Wiadomym było, iż stanowisko w senacie, a rola żołnierza to dwa różne światy. Pod względem finansowym jak i prestiżu. Ale sam chłopak po prostu to wiedział. Wiedział, że chce zabijać.
-------------------------------------------------------------------------------------
-Shaisu! Co ty wyprawiasz?! Zostaw go natychmiast! - zakrzyknęła Treia, koleżanka z akademii, w której kochał się Shai.
Ciosy padały jeden po drugim. Chłopak miał dość, krzyczał, prosił, lecz Shaisu nie poprzestawał. Obił szczękę, następie wymierzył mocny policzek. Kolejny cios. Jeden, drugi. Zamierzał zadać kolejny, najmocniejszy, jednakże w ostatnim momencie ktoś chwycił jego rękę. Chłopak odwrócił się, aby sprawdzić kto przerwał mu ten jednostronny pojedynek. Wszyscy młodzi obserwatorzy nagle ucichli. Ujrzał twarz swojego wuja. Twarz, która nie wyrażała żadnych emocji. Była wręcz kamienna. Shaisu doskonale wiedział o co chodzi. Wstał powoli i spuścił głowę. Świadkowie momentalnie ruszyli w stronę akademii. Ofiara młodego sadysty ledwo wstała z ziemi. Przestawiona szczęka, napuchnięty łuk brwiowy, zarówno prawy jak i lewy, przez które to prawie nic nie widział. Również udał się w stronę szkoły, jednakowoż z trudnością stawiał kroki. Podbiegła doń dziewczyna, która to nakazywała napastnikowi zaprzestania krzywdy. Był to brat Trei.
-Zadowolony? - spytał mrożącym krew w żyłach głosem Shuu'Na, wuj ów agresywnego młodzieńca.
Odpowiedź, której udzielił Shaisu wywołała uśmiech na twarzy rosłego Shuu'Na. Było to potakujące kiwnięcie głową.
-------------------------------------------------------------------------------------
-Brawo! Widzę, że precyzję poprawiłeś. O to właśnie chodzi. Szybki, celny strzał. - rzekł z satysfakcją Shuu'Na.
Przez dobre 5 godzin, celem chłopaka były wszelkiej maści stworzenia spotkane w ogromnym lesie. Cel był banalny, aczkolwiek samo wykonanie zadania już nieco trudniejsze. Szybkie uśmiercenie stworzenia za pomocą DC -17m podarowanego na ostatnie urodziny. Tenże pistolet należał niegdyś do jednego z komandosów Republiki. Mówi się, iż Shuu'Na zdobył go, zabijając jego prawowitego właściciela. Ile było w tym prawdy? Nie wiadomo.
-Matka mówi, że masz na mnie zły wpływ. - rzekł spokojnie Shaisu idąc przed siebie wraz z wujem.
-Twoja matka mówi wiele rzeczy. - odpowiedział swym głosem, którego spokój był wręcz przerażający.
-Kiedy porozmawiasz z ojcem o podróży?
-Wkrótce.
-Nie zgodzą się. - odrzekł krótko młodzieniec wpatrując się w dal.
Nastała kilkusekundowa chwila milczenia.
-Muszą się zgodzić. - jego głos był stanowczy.
----------------------------------------------------------------------------------------
Shaisu przebywał w swoim pokoju i grzebał przy jednym ze swoich droidów. Zza drzwi słychać było donośny głos jego matki oraz uspokajający głos ojca. Trzeciego uczestnika rozmowy nie udało się usłyszeć, a był nim Shuu'Na.
-Ostatni raz powtarzam. On nigdzie nie poleci! Rozumiesz? Nie chcę, aby stał się taki jak ty. - rzekła ostro matka chłopaka.
Zapadła cisza. Młody "Szakal" przestał majstrować przy droidzie i postanowił ulotnić się z pokoju, aby mieć wyraźniejszy obraz na całą tę sytuację. Ojciec zauważył swego syna i chrząknął na znak chwilowego zaprzestania kłótni.
-Na mnie już czas. - rzekł ze stoickim spokojem wuj wstając z krzesła. Podniósł ze stołu swój brązowy kapelusz i ruszył w stronę wyjścia. Kiedy Shaisu widział idącego w kierunku drzwi wuja, napotkał również szyderczy uśmiech oraz wzrok mówiący, iż wszystko będzie dobrze. W chwilę potem chłopak został jedynie ze swymi rodzicami. Spojrzał gniewnie w stronę rodziców, po czym z powrotem udał się do swojego pokoju.
Usiadł na łóżku ze świadomością, że nie ma mowy o żadnej podróży. Był załamany, a zarazem czuł lekką nienawiść w stosunku do rodziców.
Nagle jego głowę przeszył niewyobrażalny ból. Począł rzucać się we wszystkie strony. Podbiegł do ściany i uderzył w nią kilka razy głową. Po jego twarzy spływała krew. Wszystko to odbywało się wraz z jego morderczym krzykiem. W oka mgnieniu do pokoju wpadł ojciec, a tuż za nim matka. Mężczyzna chwycił mocno swego syna.
-Już w porządku. Wszystko dobrze. Jesteśmy przy tobie. - uspokajał swoim delikatnym głosem ojciec.
Atak po chwili minął, lecz Shaisu zdawał się być roztrzęsiony. Napady ostatnimi czasy były częstsze i z każdym razem coraz to boleśniejsze.
-----------------------------------------------------------------------------------------
4 lata później...
Chłopak czekał przed domem swojego wuja, gdyż tego nie było w pobliżu. Siedział na schodku od dobrej godziny, lecz po wuju nie było ani śladu. Może trening odwołany, ale zapomniał mi o tym powiedzieć? Tego typu myśli przechodziły młodzieńcowi przez głowę. W pewnym momencie usłyszał odgłos silnika, a po chwili przed jego oczyma pojawił się Shuu'Na. Wyraz jego twarzy prezentował się jak zwykle. Bez emocji.
-Długo czekałeś? - spytał mężczyzna bardziej z grzeczności, niźli czystej ciekawości.
Shai przytaknął kiwnięciem głowy. Jego wzrok nie wiedząc czemu powędrował w stronę butów. Dało się nań zauważyć ślady krwi.
-Idziemy. - rzekł z powagą mężczyzna.
------------------------------------------------------------------------------------------
Był cały spocony. Ze zmęczenia ledwo trzymał się na nogach. W końcu padł na ziemię nadal ciężko oddychając.
-Ciężka praca popłaca drogi chłopcze. Nie zdołasz się obejrzeć, kiedy to każdy będzie znał twoje nazwisko. Jednakże wiedz, że zawód najemnika nie jest prosty. Każdego dnia ryzykujesz życie. A jeśli przeżyjesz, jest ono łatwiejsze. Rozumiesz o co mi chodzi? - spytał Shuu'Na stojąc nad leżącym Shaiem.
Po chwili ruszył w stronę swego domu.
-Wstań chłopcze. Zawiozę cię do domu. - Był to bardziej rozkaz niż prośba.
Shai z trudem uniósł się z ziemi. Poruszał nogami w celu rozluźnienia mięśni, a następnie ruszł w ślad za swym wujem.
-Matka będzie zła jak mnie zobaczy. - powiedział chłopak, ciekaw odpowiedzi swojego wuja.
Shuu'Na nawet się nie odezwał. Nie uczynił tego przez całą drogę do domu chłopca.
-------------------------------------------------------------------------------
Dwa ciała. Kobieta i mężczyzna. Matka i ojciec. Nieżywi. Martwi. Słaniał się na nogach. Robiło mu się ciemno przed oczami. Czuł jakoby tracił kontakt z rzeczywistością.
Zbudził się. Leżał na miękkim łóżku. Jednakże nie było to jego łóżko. Rozejrzawszy się wokół zaniemówił.
"Cel. Tatooine". Tenże dźwięk wydał komputer pokładowy.
-------------------------------------------------------------------------------
Łowca nagród
10 lat później...
Miał już 25 lat. Shai? Praktycznie nikt już nie używał tegoż imienia. Teraz był tylko "Szakal". Pieniądze. Tylko to liczyło się w jego fachu. Odbierał innym życie, aby samemu móc żyć. Już dawno pogodził się ze śmiercią rodziców i zaprzysiągł zemstę. Obiecał sobie, że znajdzie mordercę i wyjmie wszystkie jego wnętrzności. Tym razem wiódł żywot na Tatooine. Mieszkał ze swym wujem, a zarazem mentorem. Shuu'Na zapewniał chętnym zleceniodawcom kontakt z "Szakalem". Był pośrednikiem między pracodawcą, a pracownikiem. Dbał o to, aby jego bratanek pozostał anonimowy. Nieuchwytny przez możnych tamtego świata.
---------------------------------------------------------------------------------
Drzwi do kantyny otwierały się co chwila, gdyż lokal ten był najpopularniejszym w całym Mos Eisley. W pewnym momencie wewnątrz znalazł się mężczyzna w kapturze. Kątem oka rozejrzał się to w jedną, to w drugą stronę. Ruszył momentalnie w stronę baru. Stanął naprzeciw barmana, tuż obok rodianina.
-Zaah Ni'tu. Mówi ci to coś? - spytał zakapturzony jegomość.
Barman tylko kiwnął przecząco głową wycierając szklankę. Tajemniczy gość zdjął kaptur. Bufetowy od razu powędrował wzrokiem w kierunku swego rozmówcy. Jego twarz w tym momencie wyrażała jedno. Lęk.
-Zaah Ni'tu. - powtórzył z pewnością w głosie Shai.
-To ten gość. Tam obok zabraka. - wskazał palcem barman na drugi koniec sali.
Bez podziękowania Szakal udał się do wolnego stolika z idealnym widokiem na ów Zaaha. Usiadł na krześle. Co i raz spojrzał w kierunku swego celu. Chciał go mieć pod stałą obserwacją, aby przypadkiem nie zwiał niepostrzeżenie.
Minęło pół godziny, kiedy to Zaah wraz ze swym przyjacielem zabrakiem wstali od stolika i udali się w stronę wyjścia. W ślad za tymi dwoma poszedł także Shai.
Dzieliło go od celu jakieś 20 metrów. Była dość późna pora. Mężczyźni najwyraźniej szli w stronę swego statku. Partnerzy? Całkiem możliwe.
-Umowa nie obejmowała dwóch osób. - rzekł do siebie pod nosem.
Żaden z nich nie raczył się nawet spojrzeć, czy ktoś za nimi przypadkiem nie podąża. Tym lepiej dla Szakala.
Obaj zatrzymali się przy następnej kantynie.
-Muszę się odlać. - oznajmił zabrak.
-Tylko szybko. - odpowiedział nieco poirytowany Zaah.
Ten pierwszy szybkim krokiem udał się do kantyny, aby załatwić swoje potrzeby. Drugi z nich stał przed budynkiem w oczekiwaniu.
Shai skrył się w cieniu. W pobliżu nie było nikogo innego prócz Zaaha szmuglera i Szakala. Łowca nagród udawanym pijackim krokiem ruszył w kierunku celu. Wyglądał jakby naprawdę był nieco podpity.
-Koe...go. Nie wesz gdzie znajdę jaki kibel? - spytał lekko zmodulowanym głosem.
Dzieliło już ich tylko kilka kroków. Zaah nie odpowiedział. Shai zasymulował potknięcie i runął na drugiego mężczyznę. Ten w ostatnim momencie zamortyzował jego upadek, lecz w pewnym momencie poczuł nieprzyjemnie ukłucie. Puścił Shaia i spojrzał na malutką strzałkę wbitą w jego pierś. Trucizna zaczęła rozprzestrzeniać się po ciele mężczyzny.
-Szmugler pożyczający pieniądze, to szmugler martwy. Zawsze tak uważałem. - rzekł łowca nagród. -Pozdrowienia od Rikke.
Zaah natychmiast padł na ziemię. Narządy ruchu sparaliżowane. Z kantyny wyszedł przyjaciel ofiary.
-Co ty? Aż tak dużo nie wypiłeś. - rzucił żartobliwie w kierunku swego przyjaciela.
Jego wzrok od razu spoważniał Szybkim krokiem podszedł ku partnerowi. Ukląkł i zbadał puls. Martwy. Zabrak energicznie rozejrzał się wkoło. Nikogo więcej nie było. Tylko martwy mężczyzna.
--------------------------------------------------------------------------------
Rok później...
Shai siedział milczący przy stole. Naprzeciw niego wuj, który łapczywie spożywał śniadanie.
-Co taki milczący? - spytał Shuu'Na.
-Ostatnio zacząłem się zastanawiać nad śmiercią rodziców. - odrzekł nieco rozkojarzony Szakal.
-Nie ma nad czym rozmyślać. Nie żyją. Myśleniem nie przywrócisz ich do życia. - odpowiedział nieco zmęczonym już głosem Shuu'Na.
Chłopak zamilkł. Odłożył sztućce i wstał od stołu. Nałożył na siebie swą czarną szatę i wyszedł bez słowa.
----------------------------------------------------------------------------------
-X-45. Jeden strzał, gość nie ma głowy. - stwierdził miejscowy handlarz.
-Jutro przyjdę i zapłacę. - zapewnił Shai.
Wyszedł ze sklepu i ponownie przechadzał się po Mos Eisley. W pewnej chwili odniósł wrażenie, że jest śledzony. Mimo to nie zatrzymał się. Dopiero po przebytych kilkudziesięciu metrach przystanął obok stoiska. Udawał zainteresowanie tutejszymi produktami. Tak naprawdę chciał się przyjrzeć swemu szpiegowi. Jedyne podejrzenie wzbudziła niska, zakapturzona postać, która co i raz spojrzała w kierunku łowcy nagród. Szakal wznowił przechadzkę. Po dwóch minutach spaceru, skręcił w kolejną uliczkę. Śledzący jegomość uczynił to samo, jednakże w ostatnim momencie ktoś chwycił go za szyję delikatnie dusząc i zaciągnął za jeden z budynków.
-Nim wydłubię ci oczy, mów kim jesteś! - syknął pełen gniewu Shai zdejmując kaptur nieznajomemu.
Ujrzał znajomą mu twarz. Była to czarnowłosa, urodziwa dziewczyna. Dawna sąsiadka i osoba, w której niegdyś był zakochany. Zaniemówił, lecz mimo to nadal delikatnie podduszał swoją ofiarę.
-Pro..szę. Puść. - jęknęła dziewczyna ściskając potężną rękę łowcy nagród. Mężczyzna opamiętał się. Teraz jedynie trzymał ją za frak.
-Co tu robisz? - zapytał lekko zdezorientowany.
-Znam prawdę. Wiem kto zabił twoich bliskich. - oznajmiła z łzami w oczach.
Shai zwolnił uchwyt. Spuścił głowę. Próbował ogarnąć wszystkie myśli. Prawdopodobnie pozna winowajcę. Mordercę jego rodziny. Dziewczyna delikatnie chwyciła łowcę nagród za podbródek zmuszając go do spojrzenia prosto w oczy.
-Morderca był bliżej ciebie niż sądzisz. - rzekła spokojnym głosem, zarażającym tymże spokojem drugiego rozmówcę. Treia ze szczegółami opisała całą tę makabrę, a Shai coraz to bardziej stawał się rozgniewany.
-----------------------------------------------------------------------------
Wpadł do domu rozgniewany. Trzymał w dłoni wibronóż, którym ze spokojem będzie mógł katować swą ofiarę.
-Gdzie jesteś skurwysynu?! Wyłaź! - wrzeszczał rozwścieczony Szakal.
Dziesięć metrów dalej w mgnieniu oka pojawił się Shuu'Na. Jego twarz jak zwykle prezentowała pełen spokój i opanowanie.
-Aż tak się upiłeś? - spytał mentor młodego łowcy nagród.
W drzwiach wejściowych ukazała się Treia.
-Kim jest ta dziewczyna? - ponownie spytał Shuu'Na.
Shai bez wahania rzucił się w kierunku swego wuja. Tamten popisał się zwinnym unikiem. Szakal nie dał za wygraną. Ruszył ponownie markując cios wibronożem, błyskawicznie trafiając swego przeciwnika w nos. Cios był o tyle mocny, że zdołał złamać narząd węchu. Shuu'Na nie był już co prawda tak zwinny jak kiedyś. Miał swoje lata, co było widać podczas jego poruszania się. Kolejny cios, jednakże zablokowany i od razu szybko skontrowany prosto w brzuch.
-Chłopcze, co cię napadło? - spytał starszy mężczyzna wycierając krew zlatującą po jego brodzie.
-Ty pieprzony morderco! - zakrzyknął Shai pod wpływem furii.
Odrzucił swój wibronóż i począł chaotycznie nakładać przeciwnika gradem ciosów. Oponent w końcu upadł, gdyż ciosy niemiłosiernie go osłabiły. Leżący mężczyzna ledwo oddychał, kiedy łowca nagród zaprzestał zadawania ciosów. Podniósł się spokojnie i podniósł wibronóż. Pochylił się nad swym wujem przybliżając mu do twarzy swą groźną broń.
-Jaki ja byłem głupi. Ta krew na twoich butach, kiedy tego samego dnia moi rodzice zginęli. Szukałem mordercy, a tak naprawdę mieszkałem z nim pod jednym dachem. - rzekł zrozpaczony Shai.
Na twarzy Shuu'Na widać było łzy.
-Zabij go. Zabij go tak ja on uczynił to twoim rodzicom. - powiedziała dotąd milcząca Treia coraz to przybliżając się do łowcy.
Wuj zaczął delikatnie przecząco kiwać głową.
-Uderzył twoją matkę w twarz tak, że straciła na chwilę przytomność. Ojcu wpierw wbił w pierś sztylet, a następnie poderżnął nim gardło. Na koniec dokończył dzieła miażdżąc twojej ukochanej matuni głowę gradem ciosów pod wpływem furii. Czy twoim zdaniem zasługuje na przebaczenie? - Oglądała piękne kwiecie rosnące tuż przy głównej jadalni.
Słowa dziewczyny rozgniewały Szakala jeszcze bardziej. Zadał swojej ofierze trzy ciosy w brzuch, aby ta w spokoju mogła się wykrwawić.
Shai powoli wstał. To wszystko działo się dla niego zbyt szybko.
Stał nad swym konającym wujem i przyglądał mu się. Patrzył jak umiera. Obok niego stanęł Treia i pocałowała go w polik, wyjmując spod ucisku jego palców wibronóż.
-To było konieczne. Musiał zapłacić za to co zrobił. - rzekła swym aksamitnym głosem.
Odeszła od łowcy nagród na parę kroków.
-Zrobił to z zimną krwią. Postąpiłeś słusznie karząc go za to. To przez NIEGO tyle wycierpiałeś. To ON tobą manipulował, by samemu na tym wszystkim skorzystać. - poinformowała z pewną dozą ekscytacji w głosie.
Konający w męczarniach Shuu'Na uniósł ledwo rękę i wskazał palcem na stojąca za plecami jego bratanka dziewczynę. Szakal powolnym ruchem zwrócił się ku dziewczynie. Stała przed nim ta sama czarnowłosa dziewczyna, lecz tym razem sytuacja prezentowała się nieco inaczej. Treia trzymała w dłoni DC -17m należące do Szakala. Mężczyzna był kompletnie oszołomiony. Pogubił się w tym wszystkim.
-Taki sprytny, a zarazem taki głupi. - rzekła z politowanie dziewczyna, cały czas mając na celu Shaia. -Krzyczała błagając mnie o litość. Ale ja niestety jej nie okazałam. Wyła, kiedy ją dźgałam. Jeden cios po drugim. Pamiętasz mojego brata? Aldena? Dochodził do siebie kilka miesięcy po tym jak go pobiłeś. Ale nikt nie zareagował. Nikt prócz mnie i moich rodziców. Bo kto by śmiał złożyć skargę na syna senatorów. Wkrótce Alden musiał przejść operację. Cierpiał przez te wszystkie lata. Lekarze mówili, że obrażenia okazały się na tyle poważne, że bliski był śmierci. Ale oczywiście nikt nie zareagował. Ze strachu. - Uśmiech na twarzy Trei był nieco przerażający.
-Ty...
-Ten śmieć krzyczał wściekle leżąc przy ich ciałach. - rzekła przerywając mężczyźnie.
Shai spuścił głowę. Był zrozpaczony i taki bezradny.
-Skrzywdziłeś. Teraz sam zostaniesz skrzywdzony. - dodała celując łowcy centralnie w twarz.
Łowca nagród zamknął oczy. Chciał mieć to za sobą. Usłyszał cztery strzały. Mimo to nadal miał kontakt z rzeczywistością. Słyszał, czuł. Kiedy otworzył oczy, ujrzał leżącą w kałuży krwi Treię. Była martwa. Cztery celne strzały, w tym jeden w głowę. Shai uklęknął przy swoim wuju. Wytarł krew wypływającą z jego ust.
-Chłop...cze - szepnął z trudem.
Młody łowca nagród przybliżył swą twarz do twarzy wuja, aby móc go lepiej słyszeć.
-Ko... kocham... cie... - Były to jego ostatnie słowa.
Shai kiwał głową w niedowierzaniu. Nie dopuszczał do siebie myśli, iż zabił własnego wuja. Człowieka, który nauczył go wszystkiego, i który zapewnił mu godny żywot.
Kogoś, kto naprawdę go kochał.
---------------------------------------------------------------------------
Podróż w nieznane
Tydzień po makabrze w jego własnym domu, Shai postanowił opuścić nieszczęsne Tatooine, aby dać samemu sobie szansę na nowy żywot. Grób Shuu'Na został sporządzony na wielkim pustkowiu. Dom postanowił sprzedać. Ciało Trei zaś zostało sprzedane tuskenom, którzy zapewne mieli z niego większy pożytek, aniżeli Shai.
Mimo tych wszystkich zdarzeń, które miał nieszczęście przeżyć nadal jego konto było czyste. Pozostał anonimowy.
----------------------------------------------------------------------------
Umiejętności: Jego głównym atutem jest umiejętność ukrycia się. Doskonale się skrada. Umiejętnie walczy wręcz, a ponadto precyzja z jaką strzela jest idealna dla takiego łowcy nagród jakim jest Shai. Siła perswazji, jaką został obdarzony jest również godna podziwu.
Ekwipunek:Lekka zbroja chroniąca tors, DC -17m, wibronóż, kredyty, komplet zatrutych strzałek oraz cztery strzykawki z toksynami.
Pojazd:Uzbrojony frachtowiec YV-929[/justify]
