Kwatera Główna i Centrum Rekrutacyjne Sił Lądowych Republiki

[Nubo]

Głęboki oddech był tym, czego potrzebował Nef. Teraz najchętniej by zapalił lub napił się bothanskiego porto. Albo może wyszedł do jednego z podlejszych klubów, żeby popatrzyć się na tańczące twilekanki. Wiedział jednak że z rana by tego żałował. Musiał teraz przestawić się w tryb pracy, gdzie przyjemności schodzą na dalszy plan. Porucznik obejrzał się na lewo i zobaczył Zevena, który wyszedł przed nim.

- Jak wrażenia ? - zaczął krótko, gotowy by powtórzyć pytanie jeżeli cyfronotes chłopaka byłby wyłączony - Ciągle możesz zrezygnować.. - zaśmiał się.

[Chester Westman]

Przyjęty w poczet wojsk Republiki szeregowy swoje kroki skierował na zewnątrz. Po wypełnianiu tych wszystkich druczków musiał ochłonąć, wyjść na świeże powietrze, zwyczajnie odpocząć. Nie znał Coruscant tak dobrze jakby chciał, więc całonocne balowanie w jednym z lokali odpadało. Nie wspominając nawet o konieczności zameldowania się następnego ranka...
- Odpowiedzieć szczerze czy tak jak przełożonemu? - odparł pytaniem na pytanie, nie potrafiąc ukryć swojego wyraźnie zaznaczającego się w głosie zmęczenia. - Pewnie jak to typowe przyjęcie do służb specjalnych. Zaskoczenie, że jednak mnie wybraliście, znudzenie, przy wypełnianiu kolejnego oświadczenia, zwykłego papierka do akt... - odparł, po czym siadając na pobliskich schodkach spojrzał na swojego dowódcę. - Generał Gilmour zrobił na mnie bardzo duże wrażenie. Był bardzo pewny siebie, ale daleki od arogancji. Służbowy ton, ciągle jednak odnosił się do wszystkich z szacunkiem, nawet do zwykłego szeregowego. Widać, że to prawdziwy generał... - zamyślił się na dłuższą chwilę.
- Aha, mam jeszcze jedno pytanie... Tamtych dwóch, w czym się specjalizują? Piloci, snajperzy, medycy..? - zawiesił głos licząc, że Nubo powie mu nieco więcej.

[Nubo]

-W czym się specjalizują? Mam nadzieje, że wszyscy będziecie specjalistami w mojej dziedzinie - była to żadna odpowiedź, ale Nubo na tą chwilę nie zamierzał się tym przejmować. Na nic przyda się szkolenie snajperskie osobie, która będzie musiała wyeliminować cel w zatłoczonym budynku używając jedynie noża - Widzimy się jutro.

Korzystając z publicznego transportu Nef dotarł do swojej niewielkiej kwatery. Położona była w mało uczęszczanej i prestiżowej dzielnicy. Ot, zwykłe mieszkanie dla zwykłego Sullustianina. Dla sąsiadów był Senno Nuvim, muzykiem grającym w podrzędnych lokalach. Nikt nie musiał wiedzieć, czym zajmował się na serio. Było to bezpieczniejsze i dla nich i dla niego. Sama kwatera Nuba składała się z dwóch pokoi, niewielkiej łazienki i jeszcze mniejszej kuchni. Nef zwykł jadać na mieście dlatego większość podstawowych sprzętów kuchennych nigdy nie gościła w jego domostwie. Po wejściu Nef od razu przystąpił do pakowania, wyciągając stary wojskowy worek i ładując do niego garść różnych ubrań. Nie zapomniał także o mundurze, który nie był jego najbardziej ulubionym przedmiotem. Najwięcej czasu porucznik poświęcił na dobór kapelusza, które uwielbiał. Parę przyborów codziennego użytku i ciemne gogle chroniące jego oczy przed słońcem. Nie chciał skończyć jak znaczna ilość jego rodaków, która obijała się o ściany w wieku starczym. Ostatnią rzeczą, którą Nubo zamierzał zabrać była jego gitara. Nigdy nie było wiadomo kiedy będzie musiał się wcielić w nową rolę.

Tak przygotowany Nef nastawił alarm na poranną pobudkę i udał się na spoczynek.

[Chester Westman]

- Do zobaczenia jutro, poruczniku. - zasalutował Alvai, po czym bardzo powoli ruszył przed siebie, planując skorzystać z miejskiej komunikacji, a później przespać się w jakimś tańszym hotelu.
Pokój nie był szczytem luksusu, fakt - poza nim do dyspozycji aktualnie wynajmującego gościa byla jedynie łazienka, jednak jak na jeden raz było to niczego sobie miejsce do przenocowania. Jak nie raz już bywało - Zeven zasnął praktycznie od razu po położeniu się, upewniając się jednak wcześniej czy aby na pewno zamknął drzwi.
Obudził się nad ranem, zostawiając sobie czas na toaletę, spakowanie wszystkiego co potrzebne... Zaczął oczywiście od swojego plecaka - wrzucił do niego całą zawartość sakwy przy pasie, jeszcze raz ułożył mundur, po czym już ubrany w cywilne ciuchy ruszył w stronę Kwatery Głównej.

[Republika]

Przygotowania frachtowca Gozanti trwały od 6 rano. Technicy oraz stali piloci dokonywali przeglądu maszyny, uzupełniali wymagane płyny oraz paliwo, a także dokonywali ostatnich poprawek i modyfikacji. Choć statek nie należał do jakiejś szczególnie dobre klasy okrętów, fakt iż należał do departamentu podlegającemu gen. Gilmourowi, stanowił jego spory atut, gdyż maszyna mogła przechodzić częste i gruntowne modernizacje, czyniąc ją tym samym zdecydowanie groźniejszym od podstawowych wersji frachtowców Gozanti.
Sam brygadier stawił się do głównego hangaru 8:10 czasu lokalnego, by doglądnąć prac kilkudziesięciu ludzi. Oczekiwał również na pojawienie się porucznika Nefa, wraz z trzema szeregowymi. Generał Syd Gilmour, że w raz z nimi poleci młody, aczkolwiek doświadczony pilot, 25-letni podporucznik Lewis Webster, który miał służyć radą podczas pilotowania i korzystania z okrętu.

[Chester Westman]

Kiedy tylko Zeven pojawił się w hangarze razem z dowódcą, Neumannem oraz Wilsonem równo 8:20 generał Gilmour już na nich czekał, wraz z jakimś młodym podporucznikiem, którego prawdopodobnie brygadier będzie chciał wysłać razem z nimi. Czy to w roli pilota, asystenta, czy kogokolwiek innego – w tej chwili Alvai średnio o to dbał, z zaciekawieniem oglądając frachtowiec.
Ogromny, metalowy kadłub jednostki mierzącej co najmniej 35 albo i więcej metrów zdecydowanie robił wrażenie, zważając że był już praktycznie gotowy do lotu. Frachtowiec zdecydowanie nie był statkiem pierwszej nowości, nie rozwijał również specjalnie imponujących prędkości, jednak było coś, co pozwalało mieć nadzieję w niezawodność statku. W końcu jest to statek samego Gilmoura, niewątpliwie wyposażony w nieco silniejsze osłony, uzbrojenie, a na pewno odpowiednio często remontowany i utrzymywany w dobrym stanie przez odpowiednich specjalistów.
Szeregowy zasalutował brygadierowi, po czym cofnął się o krok, nie chcąc wychodzić przed dowódcę. Nie ma co ukrywać, że nieco niecierpliwy szeregowy liczył na szybką odprawę, bez zbędnego przedłużania...

[Nubo]

Porucznik rzucił swój worek u podnóża rampy i rozejrzał się. Nie był fanem gwiezdnych podróży, choć jego rasa uważana była za świetnych pilotów. Trzeba było przyznać, że miał bardzo dobry zmysł orientacji w terenie, a w kompletnych ciemnościach czuł się jak w domu. Nie zmieniało to faktu że zamknięty w durastalowej puszce czuł się nieswojo.

-Zakwaterujcie się na swoich miejscach. Start za 15 minut. Zaraz po tym macie 30 minut na zapoznanie się z jednostką. Po tym czasie macie stawić się - Nubo nie był pewny czy istnieje w tej trumnie takie pomieszczenie - w kantynie i przejdziemy do zajęć teoretycznych.

Krótko i zwięźle. Czas na poznanie rekrutów przyjdzie później.

[Chester Westman]

- Tak jest, sir! - zasalutowała mała grupka szeregowych, czym prędzej wchodząc na pokład. Nie tracąc czasu Zeven ruszył zaraz za Neumannem i Wilsonem wchodzącymi już na pokład, chcąc zająć jakieś łóżko czy kwaterę. Prawdopodobnie żaden z nich, poza Websterem nie był pewny co spotka ich na pokładzie frachtowca Gozanti, jednak jeśli wierząc słowom porucznika Nef - wątpliwości niedługo zostaną rozwiane.
Po starcie jednostki przyszedł czas na krótki, pół godzinny "spacer" po 40 metrowej jednostce i jako takie zapoznanie się z tym, na co tylko wystarczy te skromne pół godziny - prawdopodobne więc, że eksploracja zakończy się na zapamiętaniu rozkładu pomieszczeń i szybkim powrocie do kantyny.

[Republika]

Nim grupa odleciała na Korelię, w kilku krótkich słowach generał Syd Gilmour wyjaśnił jeszcze raz czego od nich oczekuje i liczy na szybkie sprawozdanie z planem szkolenia, a następnie z raportem o jego przebiegu. Następnie brygadier opuścił hangar, co oznaczało iż maszyna może startować. Podporucznik Lewis Webster, którego głównodowodzący przydzielił jako wsparcie do pilotażu oraz jako skarbnicę wiedzy o frachtowcu Gozanti, usiadł za sterami jako I pilot, kierując maszynę ku atmosferze Coruscant, a następnie rozpoczął sekwencję obliczania trasy. Po kilkudziesięciu sekundach, okręt zniknął w tunelu...

Nubo Nef, Zeven Alvai i pluton zadaniowy "Błysk" udali się do: [Korelia] Republikański Kampus Szkolenia Wywiadowczego

[Chmura]

Było blisko południa. Starszy sierżant "Chmura" powolnym krokiem zmierzał właśnie ku Kwaterze Głównej wojsk Republiki. Bynajmniej nie prowadził w tym dniu żadnych zajęć, tylko wyjątkowo miał wolne. Musiał jednak załatwić formalności w związku z kolejnym szkoleniem, na jakie chciał wysłać swoich podopiecznych. Nie znosił biurokracji, a czekało go długie wypełnianie papierków. Nigdy nie wiadomo też, czy uzyska zgodę i wtedy będzie trzeba zacząć wszystko od początku.
Mijał grupy chętnych do zasilenia republikańskiej armii, żołnierzy udających się w tylko sobie wiadomych kierunkach i zwykłych przechodniów. Kierował się do zachodniego wejścia, dla rekrutów. Miał zamiar przy okazji sprawdzić, czy jacyś kolejni kretyni nie zechcieli zostać saperami, czy artylerzystami. Kiedy znalazł się już dość blisko, spostrzegł go jeden z droidów i jak na złość musiał się zbliżyć - Witaj dżentelistoto... - zaczął, ale Jhoren zbył go szybko machnięciem ręki i poszedł dalej. Widocznie w cywilnym ubraniu nie wyglądał na żołnierza. Te droidy są tępe. Ktoś powinien im zainstalować dodatkowe oprogramowanie, aby mogły identyfikować wszystkich po twarzy i sprawdzać ich dane w bazie. Przywitał się z żołnierzami pilnującymi wejścia, pomachał im identyfikatorem i wszedł. Udał się w stronę biur, gdzie oficerowie prowadzili rekrutację, i gdzie znajdowała się tablica z nazwiskami przyjętych. Poprzyglądał się jej przez chwilę i się uśmiechnął. Tak, nikogo nie ma. Czasami miał ich wszystkich po prostu dość.
Z biura nagle wyszedł oficer - Gdzie twój mundur, sierżancie?
Chmura zasalutował od niechcenia.
- W praniu, poruczniku. Niestety, mój żołd nie pozwala mi na zakup drugiego - odparł, wciąż uśmiechnięty.
- Jakbyś nie grywał tyle w karty, to na pewno jakieś pieniądze byś znalazł.
- Tak jest, poruczniku.
Po czym rozeszli się do swoich obowiązków.

[Republika]

Generał Gilmour jak zwykle przebywał w swoim biurze wypełniając setki formularzy bądź przeglądając raporty swoich podwładnych. Ostatnio jego priorytetem stał się "II-pluton zadaniowy <<Błysk>>", którym dowodził Sullustański porucznik Nubo Nef. Brygadier zastanawiał się, czy do grupy trzech szeregowych tworzących jednostkę, nie dokooptować kogoś nieco bardziej doświadczonego. Rozmyślając o tym, kazał swemu adiutantowi kapitanowi McFriesowi wezwać do siebie starszego sierżanta Jhorena Starka.
Oficer niezwłocznie opuścił gabinet Gilmoura w poszukiwaniu wspomnianego żołnierza. Po kilku minutach biegania po korytarzu, mignął mu "Chmura" choć nie był tego pewien, gdyż sierżant miał na sobie cywilne ubranie. Gdy podszedł bliżej, wątpliwości się rozwiały.
- Panie Stark, generał Syd Gilmour prosi pana do biura. - rzekł kapitan McFries, patrząc na starszego sierżanta.

[Chmura]

Widzę, że ktoś się w końcu nade mną zlitował : )

- Generał chce mnie widzieć akurat teraz? - zapytał sierżant, zaskoczony faktem, że zatrzymał go oficer, w dodatku z instrukcjami od generała. Kapitan spojrzał na niego, jak na kretyna zadającego głupie pytanie. Nie potrzeba było słów, aby zrozumieć ten przekaz.
- Cóż, chyba mnie to nie ominie. Na szczęście nic ciekawszego do roboty nie mam. A czego staruszek może ode mnie chcieć?
A podobno Chmura miał dzisiaj wolne, chociaż była jeszcze papierkowa robota do zrobienia - niestety, w wojsku zawsze trzeba być gotowym na wezwanie. Udał się więc z oficerem do gabinetu generała. Kapitan wrócił do swoich obowiązków, a Jhoren jeszcze przed wejściem poprawił koszulę, na ile było to możliwe. Otworzył drzwi, zasalutował niedbale i pozwolił sobie zając miejsce naprzeciw Gilmoura.
- Podobno pan generał mnie wzywał?

[Republika]

Gdy Stark wszedł do biura brygadiera, zaraz po kapitanie McFriesie, który przeszedł do swojego pomieszczenia obok, generał cały czas przeglądał jakieś stosy papierów. Dopiero po chwili uniósł wzrok znad pomiętej kartki A4, spoglądając na przybyłego żołnierza.
- Sierżancie podobno to wygrywamy wojnę, ale mniejsza o to. Wezwałem was w określonym celu. Dość już siedzicie w głównej siedzibie armii. Czas, żebyście trochę się rozruszali. - rzekł nieco chłodno brygadier - Chcę was przydzielić do II plutonu zadaniowego "Błysk". Nie jest to zwykła jednostka, gdyż ta specjalizuje się w akcjach szpiegowskich i dywersyjnych. Należy do tych grup, o których niewiele osób wie, a co za tym idzie sam pluton liczy obecnie 6 osób licząc pilota oraz medyka. Jego dowódcą jest porucznik Nubo Nef, prowadzący obecnie szkolenie na Korelii. Oczywiście możecie odmówić, a ja chętnie usłyszę wasze zdanie o tym pomyśle...

[Chmura]

Sierżant trawił przez chwilę słowa generała, po czym powoli zaczął szczerzyć zęby w uśmiechu.
- Ha! Wiedziałem, że ten dzień kiedyś nadejdzie. Pora w końcu porozciągać gnaty. Rzeczywiście, zbyt długo już nie byłem w akcji - zamyślił się na moment - Ale... pluton specjalny do działań szpiegowskich i dywersyjnych... To znaczy, że trzeba będzie działać głównie po cichu. Nie wiem, czy jeszcze pamiętam, jak to się robi. W artylerii zawsze wchodziliśmy z hukiem. Nie mam pojęcia też, czy moje doświadczenie się tam przyda, ale głupi byłbym, gdybym odmówił takiej propozycji - wstał - Kiedy ruszam?
Jhoren jeszcze szybko zastanowił się nad tym, co będzie musiał załatwić przed przeniesieniem oraz co powinien ze sobą zabrać.
- A, właśnie. Ktoś powinien też zająć moje stanowisko w Akademii. - na tym skończył, chociaż sprawiał wrażenie, że jeszcze sporo miałby do dopowiedzenia.

[Republika]

Generał Gilmour z sykiem wypuścił powietrze, na znak podirytowania. Była to jedna z cech "Chmury", który miał dość "luźne" podejść do wyższej rangi oficerów. Mimo to brygadier powstrzymał się jeszcze od stanowczego komentarza, do zachowania Jhorena Starka.
- Sierżancie, dlatego najpierw przejdziecie takie samo szkolenie jak szeregowi Alvai, Neumann oraz Wilson. Nie zapominajcie jednak, iż mamy wojnę i nawet taki pluton jak ten, być może będzie zmuszony do zwykłej, otwartej walki. - odparł generał Syd Gilmour - Co do wakującego stanowiska, moja w tym głowa, aby kogoś tam ulokować. Poza tym wypełnijcie pewien formularz, a potem porozmawiamy o pańskim wyruszeniu...


1) Zobowiązuję się do zachowania klauzuli tajności, zgodnej z artykułem 12, Kodeksu Wojskowego, dotyczącej pełnionej służby. W związku z w/w artykułem każdy, pod groźbą sądu wojennego, ma rozkaz zachować tylko do wiadomości własnej, informację o jednostce (II Pluton Zadaniowy "Błysk"), do której otrzymałem przydział oraz zadaniach wykonywanych w ramach tego podmiotu.
2) Od chwili podpisania dokumentu, przyjmuję do wiadomości iż podlegam bezpośrednio pod dowódcę Głównego Departamentu Sił Lądowych Republiki, którym, z datą 26 ABY, jest generał Syd Gilmour. W razie opróżnienia stanowiska jego kompetencje przejmuje zastępca, do czasu wybrania nowego dowódcy.
3) W razie niemożności dalszego sprawowania/rezygnacji/wydalenia/ ze służby zobowiązuję się do zachowania klauzuli tajności, zgodnej z artykułem 13, dotyczącej byłych członków Sił Republiki.
4) W razie śmierci podczas wykonywania zadań, należących do zakresu II-ego Plutonu Zadaniowego "Błysk", informuję o przekazanie moich rzeczy osobistych: .............., który jest (określić stopień pokrewieństwa bądź status danej osoby).

Generał Syd Gilmour (podpis)

[Chmura]

- Miałbym się szkolić z żółtodziobami? - można by wziąć to za wyraz oburzenia, gdyby nie fakt, że Chmura wciąż się uśmiechał i gdyby nie ton, który sugerował raczej rozbawienie - A zresztą...
Usiadł z powrotem. Wziął do ręki formularz. Czytał pobieżnie, bełkocząc coś przy tym pod nosem. Gdzieś w połowie dokumentu przeskoczył do miejsc, które miał uzupełnić.
... w razie śmierci... informuję o przekazanie moich rzeczy osobistych: majorowi w stanie spoczynku Adradorowi Starkowi, który jest ojcem. Dorzucił na koniec swój krótki i mało-czytelny podpis "Stark" i podał generałowi.

[Republika]

Generał Gilmour tym razem pokręcił nieznacznie głową, słysząc frywolny ton wypowiedzi sierżanta Starka. Tym razem skwitował wszystko krótki "dość!" i gestem nakazał przeczytanie zobowiązanie, jakie wręczył Jhorenowi. Gdy ten skończył, brygadier rzucił okiem na kartkę i odłożył ją do szuflady.
- To nie jest zwykłe szkolenie wydolnościowe czy strzeleckie. Oni też już takie przeszli. Mówiłem wam sierżancie, że to pluton do akcji nietypowych. - rzekł nieco znużony rozmową z podwładnym generał - Nie zapomnijcie że Nubo Nef jest porucznikiem, a więc wyższym stopniem od was, więc macie wykonywać jego rozkazy. Liczę na to, że szybko zintegrujecie się z pozostałymi członkami plutonu. Jutro o 8 na głównym lądowisku naszej bazy będzie czekał na was frachtowiec, którym dostaniecie się na Korelię. Jeżeli nie macie pytań, macie wolne do jutra...

[Chmura]

- Tak jest, panie generale. Nie mam pytań - powiedział starszy sierżant i spokojnie opuścił gabinet generała. Ha! Pluton specjalny. Zawsze o tym marzył. Wreszcie będzie mógł się wykazać w służbie Republice. Trzeba wrócić do mieszkania i przygotować się do odlotu, spakować najpotrzebniejsze rzeczy. Dobrze, że to dopiero jutro, bo na dziś był jeszcze umówiony na partyjkę w karty. Niech inni przejmą jego obowiązki, jakie miał jeszcze tu do zrobienia.
Wieczorem, wraz z paroma przyjaciółmi spotkał się w koszarach, z nadzieją na uzupełnienie budżetu przed wyjazdem.
- Przenoszą mnie - powiedział Chmura z oczywistym uśmiechem na twarzy.
- Gdzie? - zapytał główny kwatermistrz bazy.
- Gadacie, czy gracie?
- Na razie na Korelię, nie wiem gdzie później mnie rzucą.
Wymienili jeszcze parę, nic nie znaczących zdań. Gra nie szła sierżantowi za dobrze i zakończył ją, kiedy był jeszcze na jakimś, choć niewielkim plusie. To była ich ostatnia wspólna gra, nie wiadomo, czy jeszcze będą mieli okazję. Pożegnali się i rozeszli.
Była już późna noc, kiedy Jhoren znalazł się w mieszkaniu. Póki był jeszcze czas, spakował swoją broń, komplet mundurów, butelkę mocniejszego alkoholu - nigdy nie wiadomo, kiedy może się przydać - którego sobie jeszcze łyknął, oraz paczuszkę ulubionego ziela. Tak przygotowany położył się spać...
... i jak zwykle zaspał. Pospiesznie się ogarnął, złapał torbę i udał się biegiem na lądowisko. Nie wiadomo, jakim cudem udało mu się nie spóźnić - zostało jeszcze kilka minut zapasu, które wykorzystał na odnalezienie swojego transportu. Na szczęście długo mu to nie zajęło. Akurat kończono ładować frachtowiec. Jhoren wypatrzył jakiegoś oficera, podszedł do niego i zasalutował niezgrabnie.
- Starszy sierżant Stark się melduje.

[Republika]

Jakiś niezbyt przytomny porucznik, spojrzał mglistym wzrokiem na starszego sierżanta, po czym wręczył mu krótki regulamin lotu. Jak się później okazało, oficer był tak niewyspany po nocnych uciechach w barze, że wręczył "Chmurze" magazyn dla mężczyzn. Następnie wskazał Starkowi frachtowiec z otwartą rampą i dość niezrozumiale kazał się na niego zapakować.
Na szczęście dla Jhorena załoga oraz pozostali pasażerowie byli w normalnym stanie, co dawało nadzieję, na szczęśliwy lot i wylądowanie na Korelii. Po kilku kolejnych minutach okręt opuścił atmosferę Coruscant, ostatecznie opuszczając układ kilka minut przed godziną 9 czasu miejscowego...

Jhoren "Chmura" Stark przenosi się do: [Korelia] Republikański Kampus Szkolenia Wywiadowczego

[Mistrz Gry]

Oddział "Błysk" (Nubo, Zeven, Chmura, Michael Neumann, Kim Wilson, Lewis Webster i Tim Fist) przybył z: [Korelia] Republikański Kampus Szkolenia Wywiadowczego

Frachtowiec Gozanti, po długim oczekiwaniu na orbicie Coruscant, w końcu mógł spokojnie wylądować na jednym z lądowisk, znajdujących się w Kwaterze Głównej Sił Lądowych Republiki. Gdy Webster wyłączył silniki i jako ostatni opuścił pokład okrętu, na placu czekało na nich już dwóch oficerów. Jeden z obsługi doku, drugi z kancelarii dowództwa. Jeżeli ich pamięć była dobra, to zapewne rozpoznali kapitana McFries'a który był adiutantem generała Gilmoura.
- Witajcie Panowie, miło was widzieć. - rzekł nieco kurtuazyjnie kapitan.
- Również witam. - wtrącił się porucznik z obsługi - Podporuczniku Webster, pozwoli pan że moi ludzie zaopiekują się frachtowcem.
- Ależ oczywiście, poruczniku Jones. - odpowiedział służbowo Lewis.
- Co do was, to obecnie generał Gilmour jest niezwykle zajęty, aczkolwiek wie o waszym przybyciu. - kontynuował McFries - Na trzecim poziomie budynku mamy kilka wolnych, skromnych pokoi dla takich żołnierzy jak wy. Tam możecie poczekać do jutra, gdy przyjmie was albo też samego porucznika Nubo Nefa, brygadier. Oczywiście możecie też skorzystać z własnych domów o ile posiadacie takowe na Coruscant bądź zdecydujecie się na jakiś hotel. Nie muszę mówić, że wszelkie koszty noclegu poza kwaterą pokryjecie z własnej kieszeni. Jeżeli nie ma pytań, możecie odmaszerować.