Ty a Twoja Postać

[Dagos Bardok]

Czym kierowałeś się tworząc swoją postać ? Jest to realne odbicie samego siebie czy zbiór przeciwieństw? Charakter realny czy czysto fikcyjny.

Wypowiadać się

[Jack Welles]

Muszę przyznać, że w sumie większość cech usposobienia i charakteru moich męskich postaci można by przypisać i mi. Co do Khaylii... No cóż - lubię ostre dziewczęta

[Luk Seven]

Seven to praktycznie całe moje przeciwieństwo, wszystko co mogłem obróciłem w tej postaci o 180* w stosunku do mojego prawdziwego Ja jeśli chodzi o charakter Jeśli już miałbym wybierać to chyba Vicotor z moich postaci jest najbardziej do mnie podobną postacią bo poniekąd się na sobie wzorowałem go wymyślając

[Oto'reekh]

Żadna z tych postaci nie jest mną Ja jestem za leniwy a tutaj sami ludzie czynu Deckard to typowe wyobrażenie idealnego oficera z amerykańskiego filmu wojennego. Nala to pływająca góra lodowa, Finn to Jason Bourne, a Gand to spokojny glina z zimnym analitycznym umysłem

[Andy Calius]

Natomiast moja postać Andy'ego jest dosyć podobna do mnie samego lecz ja sam w sobie może nie jestem aż takim przeciwnikiem Imperium. Nax jest całkowicie zmyślony i Peter chyba wie o czym mówie. Marcus to tajemniocza postać mająca wiele cech moich ale i całkowicie mi obcych przez co ciężko mi się nim pisze

[Harvos]

Czym się kierowałem, tworząc postać? Głównie utworem Metalliki "Harvester of Sorrow", który leciał akurat w tle xP

Raczej nie mogę powiedzieć, że Harvos to ja... W końcu jestem tylko worem mięcha

[Silus Targon]

Za to ja spokojnie mogę powiedzieć że chciałem by Silus był moim odwzorowaniem. Przypisałem mu sporo cech i umiejętności które mam ja ( a przynajmniej tak mi się wydaje ) i odpisując myślę jak sam bym zareagował.
Salomea to postać skomplikowana i trudna psychologicznie i traktuje ją jako test dla siebie, czy dam rade poprowadzić ją zgodnie z jej opisem i moim pierwotnym zamierzeniem.
A Arystea to całkowity spontan. Miałem pół godziny by zrobić historie i tak właśnie zrobiłem

[Conrad Calius]

Moja postać to ja sam. Nigdy do głowy nie przyszło mi wymyślać czegoś niestworzonego.

[Emma Lost]

Hmmm... Czym się kierowałam? No więc, biorąc pod uwagę moją małą znajomość Star Wars poczułam się jak zagubione dziecko, stąd wiek mojej postaci i jej nazwisko. Poza tym hmmm... jako dziecko miałam pewną zdolność do ładowania się w kłopoty, a do dziś mam "szczęście" do znajdowania się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Generalnie raczej trudno mi powiedzieć czy Emma jest do mnie podobna, albo ja do niej. Mogę jednak powiedzieć, że dość łatwo mi przychodzi "bycie nią". Po prostu ją...eee... "czuję" jej charakter i sposób bycia, więc, być może jakoś podświadomie momentami opisuję siebie. Tym bardziej, że czasami nadal zachowuję się jak dziecko

[Dagos Bardok]

To może ja się wypowiem. Tworząc Dagosa Bardoka (a było to dawno temu, w czasach gdy było dwóch użytkowników (Hadyyk i Ja) i sam sobie postawiłem 5x TAK ) kierowałem się raczej odczuciem jaki byłby mój wymarzony Mistrz Jedi. Szybko to się zmieniło i obróciło zgodnie z wydarzeniami jakie się wtedy potoczyły.

Jaspar Sato... ahh tak mój kochany Jaspar. Czasem w realnym życiu boje się, że Sato troszkę przejmuje nade mną kontrolę w pewnych momentach. Gdy mówię osobom coś czego bym nie chciał ale Jaspar na pewno tak. Sato to mieszanka wielu cech postaci (realnych, fikcyjnych i innych) które utkwiły mi w pamięci na przestrzeni lat. Choć w gruncie rzeczy Sato nie jest taki zły za jakiego czasem go postrzegacie.

[Peter Covell]

Generalnie wszystkie z moich postaci posiadają jakieś moje cechy (eee... może poza Kuiko), ale starałem się je tworzyć tak, by jedna różniła się od drugiej. Z czasem nieco mi się zatarły ich charaktery, przede wszystkim ze względu na ilość postów, jakie piszę i postaci (również BNów), jakimi kieruję. Powoduje to, że gdzieś gubię to, co miało najbardziej wyróżniać danego bohatera z tłumu - dla przykładu Peter znacznie rzadziej sprowadza sprawy do prostego czarnego humoru. Poza tym, w jakiś sposób moje postaci ewoluowały, zmieniły się - widać to najbardziej po Daylanie, która na dobrym, znanym jej Coruscant była bezwzględną zabójczynią, ale od czasu, gdy spotkała Kelana postępującego według jakiegoś tam kodeksu moralnego, zaczęła wędrować po nieznanych jej miejscach, gdzie czuje się jak zagubiona, zaczyna przypominać naiwne dziecko zaskoczone i ucieszone widokiem pięknego domku dla lalek czy modelu kolejki (wersja dla chłopców xD). Generalizując - tak, każda z moich postaci ma jakieś moje cechy, ale nie, żadnej z nich nie wzorowałem na sobie.

[Kelan Navarr]

Ciężka sprawa... nie wzorowałem Kelana na sobie w 100% to pewne. Śmiało powiedzieć nawet mogę, że nawet nie w 90:D Mimo wszystko Kelan ma wiele moich cech. Tworząc tą postać jego historię określiłem w gruncie rzeczy jako jedną wielką niewiadomą z małymi przebłyskami informacji (teraz pewnie tego typu podanie by nie przeszło patrząc na nie pod względem długości i bogactwa informacji o postaci ). W sumie aż do teraz jego historia ma więcej "białych plam", niż obszarów odkrytych, a nawet to co wydaje się znane i oczywiste wcale takowym nie jest. Tu oczywisty jest już brak powiązania ze mną. Kelana obdarzyłem za to kilkoma moimi cechami charakteru. Starałem się stworzyć postać niejednoznaczną, z cieniem przeszłości, która daje o sobie znać w różnoraki sposób. Potrzeby tworzenia drugiej postaci nigdy nie odczuwałem. Z Kelanem przyznać muszę dość się zżyłem, szczególnie, że połowicznie Kelan to faktyczny ja.

[Chester Westman]

Odkopując nieco wątek sprzed ponad roku...
Ciężko powiedzieć, żebym swoją pierwszą postać tworzył w oparciu o cokolwiek/kogokolwiek. Zeven może i ma kilka moich cech (outsider, optymista, niedowaga), jednak w żadnym razie nie był tworzony w oparciu o mnie. Raczej postać tworzona od zera, mająca dać możliwość rozwinięcia jej w trakcie gry.
Jeśli chodzi o Dyera - tym razem wzorem dla jego głównych cech stałem się naprawdę bardzo mocno przerysowany "ja" sprzed mniej więcej roku, obdarzając Chissa wybuchowością, niechęcią do feministek, łatwością skupiania się na jednym celu, a w pewnym stopniu tajemniczością, dystansem do siebie a nawet śladowymi ilościami mizantropii (wspomniane w KP naśmiewanie się z innych).
Ciekawostka - Reylan został nazwany nie przeze mnie, a przez moją dziewczynę, która polubiła postać "od pierwszego przeczytania"

[Nikh]

Swoje postacie na innych forach robię pod takim kontem żeby pokazywały mroczną stronę człowieka. Na codzień raczej nie jestem raczej psychopatycznym mordercą

Tutaj zrobiłem podobnie. Versus miał być pyskatym młodym chłopakiem, zupełnie jak ja jedyne co mnie łączy z moimi postaciami to wzrost.

Pozostałe są robione na spontanie wpadł mi fajny pomysł to tworzę do niego postać. Czasem wyjdzie, ale na Mgławicy są też moje KP które mi nie wyszły.

[Avien Matiias]

Gdybym wzorował swego Aviena na sobie, to oznaczało by to że piszę do was z psychiatryka . Zawsze mnie bawiła w różnych grach, filmach,anime, komiksach przemoc(Może jednak mam coś z głową xD). Chciałem aby mój main, był bezlitosnym mordercą, którego fascynuje anatomia (Odkrywając ja przy użyciu ostrych narzędzi ). Pisanie o masakrowaniu jakiś istot, jest takim... jakby to powiedzieć... Upustem złych emocji których mi nie brakuje . Czuję się usatysfakcjonowany, gdy jakaś postać pomyśli sobie "Boże co za psychol!" na temat Aviena .

Postacie poboczne... To były nagłe przebłyski. Widząc coś pomyślałem sobie: "Fajna postać by była, teraz konwersja na Star Wars xD"

Clark to połączenie jakby postaci z Dead Space i Bionic commando, Przy czym starałem się, aby Borenaux był przeciwieństwem (W pewnym stopniu) Aviena. Dlatego jest takim ponurakiem, mało mówi i często ma wyrzuty sumienia.

Keeler a.k.a. KL3R chyba nie muszę tłumaczyć xD Coś w deseń terminatora, charakter opierający się na zimnych kalkulacjach, od czasu do czasu śladowe ilości człowieczeństwa. No i to by było na tyle

[Tzim A'Utapau]

To i ja się zanalizuję uczciwie. Lubię tworzyć bohaterów, tak w postaci przerysowanej, sztampowej jak i łamiącej konwencje. Doza nierealnej sztuczności zawsze mnie pociągała.

ERG 1212, czyli Sate Nova to postać niemal niegrywalna, raczej próba warsztatowa i ciekawostka, zresztą robiąc go nie wiedziałem dokładnie jak tu wygląda sytuacja. Żeby się nim dobrze bawić, trzeba by było odgrywać go niezgodnie z charakterem. Kompletnie bez przyszłości i perspektyw na nią z punktu widzenia fabularnego. Ze mną ma niewiele wspólnego, poza chyba zamiłowaniem Imperium. Fanatykiem w każdym razie nie jestem. Ale go lubię, bo doza bezkompromisowości i sztywnego charakteru wprowadza do rpg pewien powiew wśród elastyczności i wszechstronności.

Tau miał być z założenia odwróconym modelem takiego Skywalkera, od milionera do zera i ewentualnie później do bohatera (lub po prostu znów milionera). Chciałem mu wpakować jak najwięcej potencjału ze wszystkich stron, ale od razu też wątpiłem by wykorzystał choć część z tego. Nie o to w nim chodzi. Ma być długoterminowy i przy tym stale coś wnosić, stąd pewnie będzie się wydawał nieco rozmazany. Przy tym jego historia i to jak później zdecydowałem się go odgrywać nieco się rozbiegły, bo inaczej współgracze pomyśleliby że to dupek i snob. A na to przyjdzie jeszcze czas
Zamiast chłopaczka z dziury jest dobrze się orientujący w świecie młodzieniec z centrum kultury i biznesu. Wątpię by mnie przypominał, ale też nie ma cech z góry przeciwstawnych. Postać w sumie przygodówkowa, tylko z silnym tłem (ma dużo do opowiedzenia o sobie). Nadaje się raczej na narratora jakiejś opowieści z perspektywy bocznej, niż na lidera. Z założenia ma raczej też łamać typ bohater-antybohater. Czyli zamiast być antybohaterem stającym się bohaterem, zaczął od chęci bycia bohaterem, przez antybohaterstwo teraz, a skończy pewnie na zaczynaniu "czegoś" od nowa. Ze mną jest powiązany o tyle, o ile faktycznie przypominam według osób trzecich yuppie. Tau jest jednak mało konkretny, jego osobowość płynna i jakby z okresu dojrzewania. W każdym razie ja na pewno więcej od niego piję i ogólnie jestem bardziej zepsuty . On za to jest bardziej otwarty, charyzmatyczny i towarzyski. Cechy, których zdecydowanie mi brakowało (i pewnie zawsze będzie).

Korjakiem jeszcze nie zagrałem, ale pomysł na postać był szybki i dobrze obmyślany. Ma robić wrażenie gwiezdnowojennego Davy'ego Jonesa z "Piratów z Karaibów", nieco zmodyfikowałem charakter i sporo się wzorowałem na postaci z gry komputerowej, strzelanki kosmicznej.

Reasumując, nie mam wiele z postaciami które tworzę, choć pewnie kilka cech zawsze im przemycam, z reguły mimowolnie. Z zasady staram się tego nie robić, bo odgrywanie kogoś zupełnie innego daje mi więcej frajdy - generalnie lubię aspekt teatralny w rpg. Z postaciami się nie zżywam, jednego Tau byłoby mi szkoda ze względu na nakład pracy jaki w niego włożyłem, ale nie ma to nic wspólnego ze sferą emocjonalną. W kwestii bohaterów zawsze wierzę, że da się ich zastąpić nowymi/lepszymi/innymi po prostu.

[Fenn Mereel]

Szczerze to żadna moja postać nie jest stuprocentowym mną. Gdyby jednak połączyć cechy ich wszystkich (te które się nie wykluczają oczywiście) to wyszedłby taki prawie ja. Może mniej pyskaty i grzeczny, ale zawsze.

[Chmura]

Cóż, ja mam swoje alter ego, łatwo konwertowane do niemal wszystkich uniwersów, lecz bardzo rzadko z niego korzystam

Inne postacie tworzę zwykle pod wpływem inspiracji. Może to być bohater jakiejś książki, czy filmu, albo nawet obrazek. Ustalam w ten sposób pewną koncepcję, a potem ją rozwijam. Oczywiście, jakaś cząstka mnie zawsze jakoś nieświadomie zostanie przemycona do postaci.
Chmura jest adaptacją do świata Gwiezdnych Wojen jednego z moich krasnoludzkich komandosów, których tworzę natchniony moimi ulubionymi książkami, tj. Malazańską Księgą Poległych i Czarną Kompanią. Spostrzegawczy łatwo dopatrzą się pewnych cech charakterystycznych

[Chester Westman]

Tym razem opowieść o powstawaniu KP "Czarnej", postaci mającej ze mną najmniej wspólnego ze wszystkich trzech.
Nie przedłużając i waląc prosto z mostu - pomysł na nową postać był, po nim jeszcze dwa czy trzy kolejne, jednak przez ponad dwa miesiące nie wymyśliłem nic, co byłoby grywalne w świecie MM na tyle, żeby sprawić mi i grającym ze mną maksymalnie dużo frajdy. W końcu, kiedy prawie się poddałem i na dobrą sprawę przestałem szukać inspiracji wpadłem na temat w Kelan's Art Workshop - "Avatarki/obrazki".
Jak się okazało, znalazłem tam avatar, do którego automatycznie powstał w mojej głowie główny szkielet dla KP - wesoła i potrafiąca radzić sobie kobieta, mająca jednak poważne problemy. Z przyprawą. Do tego zacząłem dołączać kolejne moduły, elementy i anegdoty z jej życia. W końcu, kiedy tworzyłem niesamowicie długą listę cech, pomysłów i skojarzeń, historia wyklarowała się na tyle, aby można było na jej podstawie spisać KP. Dwa dni później pierwsza wersja ukazała się w punkcie nowoprzybyłych

[Kamuro Rushi]

Kamuro Rushi
Tak więc, jak kiedyś już wspomniałem, Kamuro jest imieniem które zwykłem nadawać swoim postaciom. W klimatach fantasy Kamuro był półelfem, skrytobójcą bez sumienia. W prowadzonym przeze mnie forum jest on inteligentnym, czarującym manipulatorem, o psychice porównywalnej do osławionego Dr. Lectera.
Jest jeszcze wiele jego wersji, każda skrajnie inna od poprzedniej. A jednak: zawsze łączyła ich jedna wspólna cecha: byli postaciami negatywnymi.
Dlatego też tworząc Rushi'ego pomyślałem sobie: Może pora zerwać z tym zwyczajem? Czemu nie!
Wykreowałem więc postać nieco fajtłapowatego, wiecznie wpadającego w tarapaty podrywacza, który mimo wszystko ma serce ze złota
Co mnie jako osobę łączy z moimi postaciami? Zawsze jestem do nich przywiązany psychicznie, długo nie mogłem znaleźć powodu ów przywiązania.
W końcu zorientowałem się, że każdy z Kamuro ma w sobie jakąś cechę osoby jaką chciałbym być
Chciałbym być tak wyrafinowany jak ten półelf, równie bystry i przebiegły co morderca, czy też tak samo rozrywkowy jak nasz bawidamek.
A jest ich jeszcze wielu więcej