Ty a Twoja Postać

[Mistrz Ind'yk]

Inygo to postać jakie lubię i z jakimi mocno się utożsamiam - doświadczony przez życie. Oczywiście ja jestem młody i nieopierzony, ale po prostu naturalniej jest mi prowadzić tak zdystansowaną postać, która nie przejmuje się drobnymi rzeczami, nagrodami czy dobrym imieniem. W jego przypadku życie "doświadczyło" przede wszystkim ciało, pozostawiając go przez większość czasu nieprzytomny, lecz jest to tak naprawdę uzewnętrznienie procesu, który zaszedł w środku. Inygo ma też wszechobecnego pecha i pokazuje mój stosunek do losu - zlewa go na każdym kroku, wierząc, że w końcu, a którymś razem to zlewanie pomoże i o losie zapomni. Jest to też element wszechobecnego w KP i mam nadzieję dalszej historii humoru, który ma powodować lekki uśmiech, ale za to częstszy i pozwalający przyswoić postać. Co do swoistego rozdwojenia jaźni - Wy nie słyszycie często takiego prześmiewczego głosiku z tyłu głowy?

[Bart]

Jeśli nie macie nic przeciwko wypowiedzi RP'era z zewnątrz...

Zawsze widziałem "granie siebie" jako coś bardzo kontrowersyjnego. W kręgach purystów potrafi to nawet przeczyć idei RP, a więc odgrywania kogoś innego, choć z tym zgadzam się rzadko.
Typowy "gamer", cRPG'owiec, będzie szedł w tą stronę, robiąc z postaci swojego avatara. Rzadko mam coś przeciwko temu, póki jest w tym coś "Star Warsowego". Bardzo łatwo też grać wtedy postać o spójnej psychice, bez zgrzytów powstających, gdy cały charakter to nienaturalny "zbitek", często pozbawiony tego, co uczyniło człowieka określonym osobnikiem. Mimo to, twierdzę, że przy odgrywaniu postaci w ten sposób na dłuższą metę - bardzo łatwo popaść w rutynę i znudzenie. Wzorowanie postaci na własnej osobie jest dobre na początku swojego doświadczenia z RP, dzięki temu nie tworzymy niespójności, ale potem łatwo doprowadzi to do znudzenia grą. Postać musi ciekawić przede wszystkim nas, byśmy czerpali z tego frajdę, "SW me" szybko prowadzi do wypalenia.

Na chwilę obecną, gram postać, która powstała na bardzo luźnej bazie mojej osoby, co wyszło mi na korzyść - tworząc ją byłem całkowitym nowicjuszem, który ani myślał o pisaniu RP guide'ów. Jej samoistny rozwój doprowadził do bohatera, którym na pewno chciałbym być i który mnie ciekawi - jest osobą, którą chciałbym samemu znać. Jednak wspólne ma ze mną tylko niektóre poglądy. Nie umiałbym grać postaci, która byłaby wrogiem kary śmierci czy poplecznikiem demokracji, etc.

[Alice]

Promyczek a ja. Cóż ... postaci nie rozwinęłam jeszcze dość mocno na fabule, niemniej jest to bohaterka, która posiada pewne cechy z mojego charakteru. Inaczej pewnie nie umiałabym się w nią wczuć. Na pewno niejaka pewność siebie, pyskatość, butność, bezczelność. W tej odsłonie będę chciała postawić na te cechy. Fakt, występują one również we mnie, ale na pewno nie są dominującymi wytycznymi charakteru. Zapewne w trakcie odgrywania pojawi się również gdzieś duża wrażliwość, poświęcenie za innych, poczucie humoru i próba poszukania męskiego ramienia na fabule. Ot, taki schemat postaci, który zwykle powtarzam na pbfach.
A dlaczego właśnie nastolatka z dość butnych charakterem i lubiąca popadać w tarapaty? Na pewno nie jest to jednoznaczna postać, lubiąca być w ciągłym ruchu, dzięki temu również może nie szablonowa. Poza tym łatwa do ukształtowania, podatna na naukę. No i pozwala mi to właśnie na dużą swobodę w jej kreacji.

[Lilith Blindshoter]

Shiris jest mną z przed 12 lat. Podobna i z wyglądu, i z usposobienia. Wiele z jej cech, choć nie wszystkie, mam nawet dzisiaj. Powiedzmy, że tworząc Shiris chciałam w pewien sposób sprawdzić, co by się stało gdybym urodziła się w uniwersum SW.