Content

Zakon Jedi

Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Rada Jedi » 11 Gru 2008, o 12:34

Forma I
Forma I jest podstawową i elementarną formą walki na miecze świetlne. Bywa nazywana Determinacją albo Drogą Sarlacca.

Ten styl opiera się na filozofii skupienia i spokoju, które przy długim i systematycznym treningu pozwalają na pełne opanowanie podstaw władania mieczem świetlnym, elementarnych ciosów i pozycji, oraz kontroli szybkości i skuteczności zadawania ciosów. Poznanie zasad tej Formy stanowi punkt wyjścia do bardziej zaawansowanego szkolenia, a od strony technicznej jest niezbędny jako podstawa do opanowania bardziej zaawansowanych stylów.

Istnieje tylko jedna technika walki w tej Formie, znana jako Shii-Cho.
[Przeczytaj o Shii-Cho]

Forma II
Forma II jest formą walki na miecze świetlne, koncentrującą się na fechtunku i szermierce. Inną nazwą tej Formy jest Rywalizacja albo Droga Isalamira.

Zwana również stylem pojedynkowym, Forma Druga została pomyślana jako odpowiedź na coraz częstszą potrzebę przeprowadzania bardziej zaawansowanych pojedynków jeden na jednego, niż w przypadku prostej, ale stosunkowo prymitywnej Formy Pierwszej. Techniki Formy Drugiej stawiają na maestrię ostrza, finezję i skuteczność.

Najbardziej znaną spośród nich jest Makashi, która właściwie realizowała założenia tej Formy w stu procentach, stając się z czasem jej synonimem. Inną znaną techniką należącą do tej Formy była starożytna Lus-Ma.
[Przeczytaj o Makashi]

Forma III
Forma III jest formą walki na miecze świetlne koncentrującą się na działaniach defensywnych. Znana jest też pod nazwami Wyciszenie albo Droga Mynocka.

Trzecia Forma była odpowiedzią na coraz większe rozpowszechnienie blasterów i przejawem konieczności zaadaptowania technik walki do obrony przed bronią dystansową. Stanowi ona również wybór tych Jedi, których filozofia życiowa polega na wyciszeniu i poddaniu się niuansom Mocy.

Najbardziej znaną techniką walki w tej Formie jest Soresu, na tyle funkcjonalna i skuteczna, że wielu traktuje ją jako synonim Formy Trzeciej.
[Przeczytaj o Soresu]

Forma IV
Forma IV jest formą walki na miecze świetlne, koncentrującą się na akrobatyce. Znana jest także jako Wytrwałość albo Droga Jastrzębionietoperza.

Forma Czwarta powstała w celu wykorzystania pełni możliwości akrobatycznych, jakie dawała Moc. Walka mieczem świetlnym schodziła niejako na dalszy plan, zaś stosujący Formę Czwartą Jedi stawiał przede wszystkim na szybkość i zaczepność, niż otwartą walkę.

Spośród technik podpadających pod Formę Czwartą można wyróżnić Ataru i Sokan.
[Przeczytaj o Ataru]

Forma V
Forma V to forma walki na miecze świetlne, za podstawę mającą brutalną siłę fizyczną. Znana jest również jako Agresja albo Droga Smoka Krayt.

Stworzenie Formy Piątej było odpowiedzią na wzrastające od zawsze zapotrzebowanie na styl ofensywny, wykorzystujący fizyczną siłę, często wspomaganą przez Moc. Filozofia walki ogranicza się do siłowej dominacji nad przeciwnikiem i brutalnego wykorzystywania fizycznej przewagi.

Istnieją dwie znane techniki Formy Piątej: Shien i Djem So.

Forma VI
Forma VI jest jedną z siedmiu form walki na miecze świetlne, stawiającą na równowagę pomiędzy wszystkimi powstałymi wcześniej stylami. Jest też znana jako Równowaga albo Droga Rancora.

Forma Szósta jest tak w założeniach, jak i z nazwy, stylem dyplomatów, stawiającym na idealny balans między atakiem a obroną. U podstaw filozofii Jedi, którzy decydują się na szkolenie w tej Formie, leży absolutna równowaga i niepoddawanie się skrajnym prądom i emocjom, homeostaza ciała i umysłu.

Idealną techniką Formy Szóstej, często traktowaną jako jej synonim, jest technika o nazwie Niman.

Forma VII
Forma VII jest jedną z form walki na miecze świetlne, stawiającą na zaangażowanie w walkę, często zbliżające walczącego do ciemnej strony. Znana jest również jako Zażartość albo Droga Vornskra.

Forma Siódma zakładała taką syntezę metod walki, znanych z poprzednich stylów, która opierała się o poddanie się wirowi emocji stosującego ją Jedi. Miecz świetlny jest przedłużeniem woli Mocy, a uwolnienie jej nurtu w założeniach doprowadza do erupcji wulkanu zażartości, który ma zostać ukierunkowany przez Jedi zgodnie z jego zamiarami. W praktyce polega to na pokonaniu swojej największej słabości i wykorzystaniu jej jako atut; analogicznie z mocnymi stronami przeciwnika, które Forma Siódma zwykła zwracać przeciwko niemu. Nietrudno zgadnąć, że filozofia tego stylu oznaczała swego rodzaju mariaż z Ciemną Stroną i niesie ze sobą ryzyko upadku.

Pomimo relatywnego niebezpieczeństwa dla użytkownika, Forma Siódma była najczęściej eksploatowana i stała się podstawą największej znanej liczby technik, takich, jak: Juyo, Jar'kai, Trispzest, Vaapad a także Teräs Käsi w swojej wersji na broń białą.

Opisy form walki mieczem świetlnym zaczerpnięto z Biblioteki Ossus
Image
Image
Awatar użytkownika
Rada Jedi
New One
 
Posty: 89
Rejestracja: 27 Cze 2009, o 15:31

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 11 Gru 2008, o 12:43

Forma I
Shii-Cho znana także jako Ścieżka Sarlacca lub Forma Determinacji, jest pierwszą z siedmiu form walki mieczem świetlnym.

Historia
Gdy technologia miecza świetlnego została opracowana, pojawiła się potrzeba stworzenia formy walki tą bronią. Tak narodziła się Forma I. Shii-Cho jest najbardziej starożytnym stylem walki mieczem świetlnym, stworzonym przez wczesnych Mistrzów Jedi, aby wcielić starożytne tradycje walki mieczem. Istniała jako najprostsza forma jeszcze 4 tysiące lat przed bitwą o Yavin, Shii-Cho dzięki swojej prostocie była i nadal jest nauczana jako pierwsza, więc praktycznie wszyscy użytkownicy mieczy świetlnych wcielają kilka aspektów tej formy do swojej techniki.

Technika
Jedną z technik był Sun Djem, był on celem wczesnych użytkowników Formy I, a polegał on na rozbrojeniu lub zniszczeniu broni przeciwnika, co zapewniało zwycięstwo bez potrzeby ranienia napastnika, co od zawsze jest priorytetem dla Jedi. Jednak po powstaniu Formy II, Sun Djem stał się bezużyteczny, gdyż praktykanci Makashi byli bardzo dobrze wyszkoleni, aby zapobiegać odebraniu lub zniszczeniu sobie broni.

Forma I podobnie jak jej następcy, zawiera kilka podstawowych technik i koncepcji:
-atak, zbiór ciosów wyprowadzanych w kierunku różnych stref ciała
-parowanie, zbiór bloków odpierających ataki w określone strefy ciała
-strefy ciała (1 - głowa, 2 - Prawa ręka i bok, 3 - Lewa ręka i bok, 4 - plecy, 5 - prawa noga, 6 - lewa noga)
-program treningowy zwany velocities – sparing między 2 uczniami w ataku jak i parowaniu ciosów między sobą

W czasach starego Zakonu Jedi, Młodziki zaczynały naukę formy I przed terminowaniem jako Padawan u jednego z Mistrzów Jedi. Powodem takiego szkolenia była łatwość nauczania Formy I, która mimo wszystko byłą dość potężną formą. Ich trening zawierał naukę odbijania pocisków plazmowych, pochodzących z treningowych zdalniaków, mając zakryte oczy.

Forma I doskonale radzi sobie w walce z kilkoma przeciwnikami naraz, jednak użytkownik tej techniki jest szczególnie narażony podczas walki jeden na jeden z potężnym przeciwnikiem, który umie znaleźć słabostki tej formy. Shii-Cho jest czasem opisywana jako dzika, surowa, zabójcza i wymagająca dużo emocjonalnego żaru, jej użytkownikom czasem ciężko się oprzeć, aby zamiast zabić przeciwnika, spróbować go rozbroić. Przez użytkowników Makashi uważana była za zbyt wolną i przewidywalną. Forma I najbardziej nadawała się do walki z kilkoma przeciwnikami, brakowało jej technik pomocnych przy odbiciach pocisków i walki z jednym przeciwnikiem. Jednak mimo wszystko jest to forma na której można się oprzeć w sytuacji, w której inne formy nie są skuteczne w określonych warunkach walki.

Manewry

Horyzontalne Parowanie
Miecz świetlny uniesiony na wysokości ramion w pozycji horyzontalnej ostrzem prawie stykając się z ramieniem.

Chwyt
W formie Shii-Cho, miecz świetlny jest trzymany jedną ręką w górnej części rękojeści przy samym emiterze, natomiast druga dłoń ściskała głównie. Na wyższej dłoni nacisk powinien być przykładany na palec serdeczny, mały i kciuk, co umożliwia walkę nie posiadając palca wskazującego i środkowego. Dolna dłoń manewruje przez ruch pchania i ciągnięcia używając górnej jako punkt podparcia.

Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 11 Gru 2008, o 12:56

Forma II
Makashi, znana także jako Ścieżka Ysalamira, lub Forma Rywalizacji, jest drugą formą spośród siedmiu form walki mieczem świetlnym.

Opis
Po rozprzestrzenieniu się Formy I jako techniki walki mieczem świetlnym, Forma II była skupiona na walce między dwoma wojownikami uzbrojonymi w miecze świetlne. Była opisywana jako bardzo elegancka, potężna i wymagająca ekstremalnej precyzji, pozwalała użytkownikowi na atak i obronę przy minimalnym wysiłku, w przeciwieństwie do przeciwnika który szybciej się męczył. Często używana jako technika jednoręczna dla zwiększenia zasięgu i płynności ruchu. Forma ta bazowała na parowaniu, pchnięciach i małych precyzyjnych cięciach, w przeciwieństwie do blokowania i szerokich cięć w innych formach. Forma II była sprzeczna z Sun Djem, celem wczesnych mistrzów Formy I było przeciwdziałanie rozbrojeniu lub zniszczeniu własnej broni.

Pozycją wyjściową dla Makashi było jednoręczne trzymanie miecza w niskiej gardzie z ostrzem skierowanym w dół w kierunku przeciwnika. Formalny ukłon Formy II, zwany także "Ukłonem Makashi, polegał na wykonaniu symbolu X w powietrzu przy pomocy ostrza.

Forma II kładła nacisk na płynne ruchy i wyprzedzanie ciosu przeciwnika, przez co wymagała dużej płynności ruchu zarówno ostrza jak i ciała.

Markowanie ciosu też jest szeroko stosowane w celu zmylenia przeciwnika lub wprowadzenia go w pułapkę, taktykę tą często stosował Hrabia Dooku podczas pojedynków w Wojnach Klonów. Precyzyjna praca stóp i ruchów była niezbędna do utrzymywania poprawnej odległości od przeciwnika w czasie obrony lub podczas wyprowadzania ataku. Kontrola nad klingą przy tej formie była bardzo wyrafinowana i wymagała ciągłego skupienia. Wyczucie czasu, dokładność i umiejętności raczej niż siła były kluczem do zwycięstwa nad przeciwnikiem, a w połączeniu z wytrawnym szermierzem dawała zabójcze rezultaty.

Linia ruchu w Makashi tworzy linię prostą, przód – tył, aby zachować perfekcyjną równowagę podczas ataku i wycofywania się niezbędna jest odpowiednia praca stóp. Makashi opiera się na równowadze, na szarżach w przód i w tył, pchnięciach i niespodziewanych cofnięciach. Elegancja, galanteria, czar, finezja, przebiegłość i oszczędność są podstawami Makashi. Praktykujący tą formę w starciu z więcej niż jednym przeciwnikiem starają się wykorzystywać swoją pracę stóp i odpowiednio unikać przeciwników by walczyć tylko z jednym z nich, ponadto, dzięki treningowi, starają się unikać uzależnienia od tej formy aby być mniej przewidywalnym.

Użytkownicy Makashi byli eleganccy, precyzyjni, spokojni i tak pewni siebie, że nieomal aroganccy. Ich pewność we własne zwycięstwo była tak wielka, że często podczas pojedynków wyglądali na zrelaksowanych, a w niektórych przypadkach wydawało się, że tańczą podczas walki.

Wady
Bez względu na efektywność tej formy posiadała ona także słabości. Jedną z podstawowych jest, że utrudnia ona odbijanie pocisków. Makashi została stworzona jeszcze przed tym zanim blastery rozpowszechniły się w galaktyce dlatego forma ta uczyła obrony przeciwko ostrzom, jednak najbardziej zdolni potrafili z łatwością sobie z tym poradzić.

Kolejną wadą Makashi jest skupienie się na walce z pojedynczym przeciwnikiem i prowadziło do obniżenia efektywności podczas walki z grupą przeciwników. Jedynie najpotężniejsi praktykanci tej formy mogli bez trudu walczyć z małymi grupami nieprzyjaciół.

Jednak największą wadą tego systemu walki było to, że nie mogła się ona opierać atakom późniejszych form walki mieczem świetlnym, które bazując na potężnych uderzeniach przeważały elegancję i precyzje Makashi. Przeciwnik korzystając dla przykładu z Formy V wyprowadzając potężne opierające się głównie na czystej sile ataki rozbijały obronę Formy II fizycznie wyczerpując i wysysając rezerwy Mocy u obrońcy.

Ruchy i manewry

Pozycja wyjściowa
Pozycja ta opierała się na jednoręcznej niskiej gardzie. Miecz trzymany był w silniejszej ręce użytkownika i utrzymywany po jej stronie, klinga skierowana była w dół, a stopy rozstawione na linii z ramionami. Niektórzy byli zwróceni do przeciwników bokiem, co powodowało skierowanie miecza w ich stronę. Rękojeść była trzymana z kciukiem wskazującym linię ostrza, aby pozwolić na mniejsze, ciaśniejsze i bardziej celne ruchy klingi. Reszta palców ciasno zawijała się wokół rękojeści jednak nie za ciasno, by pozwalały na płynność ruchu.

Ukłon Makashi
Ukłon ten nie był atakiem czy manewrem jednak wyzywał na pojedynek oponenta. Miecz trzymany był w jednej ręce zwrócony pionowo przy twarzy użytkownika, a następnie opadał na dół błyskawicznie wykonując symbol X w powietrzu.

Wariacje budowy miecza

Jako, że Forma II opierała się na operowaniu ostrzem miecza i wielu płynnych jednoręcznych ruchach, część praktykujących Makashi posiadało miecze o zakrzywionej rękojeści z wieloma ornamentami.

Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 12 Gru 2008, o 20:25

Forma III
Soresu, znana także jako Ścieżka Mynocka lub Forma Wyciszenia jest trzecią z siedmiu form walki mieczem świetlnym.

Opis

Oryginalnie Forma III była stworzona w celu przeciwdziałania broni blasterowej używanej przez wielu przeciwników jednocześnie. Przez rosnącą dystrybucję blasterów coraz więcej Jedi było zmuszonych do zmodyfikowania swojego stylu walki, aby pozwalał podjąć walkę z przeciwnikami strzelającymi z różnych kierunków, w większości odpierając lub przekierowując pociski blasterowe. Poprzednie formy pozwalały na szerokie, łukowe ciosy które odsłaniały Jedi na ostrzał. Forma III nakazywała utrzymywanie ciągłej tarczy złożonej z załamujących strzały z blastera uderzeń, które były krótkimi, szybkimi wymachami pozostającymi blisko ciała użytkownika, co gwarantowało mniejszą ekspozycję na ostrzał. Soresu jest najbardziej defensywną formą walki mieczem świetlnym.

Filozofia

Filozofia Soresu jest opisywana jako ”znajdowanie się w oku cyklonu”. Praktykujący musiał utrzymywać wewnętrzną oazę koncentracji, niezakłóconą przez walkę otaczającą go. Jedi robili to, aby podtrzymać spokojne centrum, gdzie zewnętrzny wir walki nie mógł zrobić im krzywdy. Jako, że Soresu posiada potężne techniki defensywne, które jak się wydaje potrafią się dostosować do praktycznie każdej sytuacji, kosztem możliwości opuszczenia metaforycznego oka cyklonu. Technika Soresu używa niewiele lub w ogóle z mocy ataków potrzebnej tym, którzy koncentrują się na cyklonie samym w sobie. Ci, którzy studiowali ten styl używali głównie technik defensywnych, aby wyczerpać agresywnych oponentów przez obronę długich szturmów przy minimalnej ilości wyprowadzonych kontrataków. Czekali oni póki adwersarz wyczerpie większość swojej energii i dopiero wtedy zastosować alternatywny, bardziej agresywny atak. Czekali również na ewentualne błędy w obronie przeciwnika.
Kluczem do mistrzowskiego opanowania Formy III może być zrozumienie pojęć i filozofii Soresu

Zastosowanie

Soresu używa ruchów które odbywają się bardzo blisko ciała, w próbie osiągnięcia prawie doskonałej osłony i wykorzystaniu jak najmniejszej ilości energii podczas wykonywania manewrów. Forma III kładzie presję na szybki refleks i szybkie zmiany pozycji w celu sforsowania gwałtownego strzału z blastera. Technika ta minimalizuje ekspozycję ciała tworząc z doskonale wyszkolonego praktykanta niemal niezwyciężonego. Użytkownicy tej formy preferują pozostać w defensywie dopóki ich oponent nie odsłonie się na tyle, by mogli to wykorzystać. Generalnie obserwatorzy opisują Soresu jako pasywną formę walki. Jedi z ogromną cierpliwością i powściągliwym charakterem często stosują tę formę. Była to najczęściej wykorzystywana forma Jedi podczas Wojen Klonów.

Walka

Forma III korzystała z przygotowania do przedłużających się bitew, gdzie użytkownik obserwował i uczył się najwięcej jak było to możliwe o technice swojego przeciwnika, bądź przeciwników, w czasie zaangażowania w walkę. Ponadto będąc bardziej przygotowanym do dłuższych bitw, praktykant Soresu mógł przejąć inicjatywę nad walką, stwarzając sobie wiele możliwości ataku stosując tą formę. Forma III pozwalała na wybór między zabiciem, rozbrojeniem i rozmową z oponentem.

Wielu z używających Soresu przeżyło długą bitwę o Geonosis, ze względu wytrzymałości nabytej dzięki tej formie oraz specjalizacji w odbijaniu i przekierowywaniu ognia blasterowego. Największa moc Soresu leży w wytrwałości i kontroli którą stosujący Soresu może osiągnąć.

Co ciekawe, technika ta jako jedyna nie jest odpowiedzią na własne słabości, jak w przypadku innych form - dla przykładu Djem So pomaga wyzwolić silne emocje, a Ataru pozwala nadrabiać braki w wzroście.

Soresu było uznane jako doskonała forma walki Jedi, ponieważ podkreślała pasywny sposób życia i dosłowny zwrot z kodeksu Jedi, aby wznosić obronę nad atak.

Zalety

Soresu była ulubioną formą walki aż do Wielkiej Czystki Jedi. Defensywa i kontrola pozwalała na bardziej subtelne rozstrzygnięcia na korzyść użytkownika Soresu w walce z niecierpliwym i porywczym przeciwnikiem, który odsłaniał się na kontruderzenia. Jednak defensywa wymagała olbrzymiego skupienia i, nawet chwilowe, odwrócenie uwagi mogło kosztować przegraną. Jedi o mniej skupionych umysłach najczęściej porzucali tą formę, koncentrując się na wykorzystywaniu zalet innych form, które wymagały mniej oddania w przedłużającej się walce. Forma III wykorzystuje uderzenia i bloki o bardzo wysokiej prędkości z ostrzem ekstremalnie zbliżonym do użytkownika, forma ta wykorzystuje również akrobatykę z Formy IV sprawiając, że użytkownik jest jeszcze trudniejszym do trafienia celem.

Soresu było efektywne przeciwko potężnym pojedynczym wrogom jak i w trakcie bitew z dużą ilością przeciwników. Forma III była także najskuteczniejsza w odbijaniu pocisków blasterowych, ponieważ w założeniu do tego właśnie służyła, dzięki szybkim ruchom i bliskości ostrza nie zostawiała ona otwartych przestrzeni między atakami, co nie wystawiało praktykanta na strzał. Jedi którzy opanowali tą technikę w stopniu mistrza byli znani z nieprzełamywanej obrony i, korzystając z totalnego zrozumienia i kalkulacji swoich działań, odnosili sukcesy tam, gdzie szybka potyczka nie była możliwa. Użytkownicy Soresu atakowali jedynie, kiedy mieli szansę rozbroić przeciwnika (chyba, że walczyli z droidami bojowymi) i będą bronić się dopóki nie zobaczą dziury w obronie przeciwnika. Mistrzowie tej formy prócz niezwykle szczelnej obrony, potrafili wciągnąć przeciwnika w pułapkę podczas ich własnego ataku.

Wady

Prawdziwie skupieni mistrzowie Soresu byli bardzo niebezpiecznymi przeciwnikami dzięki ich defensywnej technice. Soresu jednak ułatwiało bardziej przeżycie niż zwycięstwo nad przeciwnikiem. Nowicjusze Formy III byli bardziej niż zdolni do obrony przed atakiem, jednak potrzebowali dużych ilości doświadczenia, aby wiedzieć jak wprowadzić oponenta w pułapkę w jego własnej ofensywie. Mistrzowie musieli utrzymywać nieprawdopodobnie silne skupienie w środku „oka cyklonu”, ponieważ defensywna taktyka tej formy zakładała gardy i parowanie bardzo zbliżone do ciała, Jedi który choć na chwilę się rozkojarzy ma bardzo mało miejsca, aby nie zostać rannym.

Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 14 Gru 2008, o 17:46

Forma IV
Ataru znana także jako Ścieżka Jastrzębionietoperza lub jako Forma Agresji , jest czwartą formą z siedmiu form walki mieczem świetlnym. Historia Ataru sięga czasów Starej Republiki, a przynajmniej Wojen Mandaloriańskich, gdzie była szeroko stosowana przez Jedi tych czasów. Ataru była także powszechną formą używaną przez Jedi w późniejszych etapach Republiki.

Agresywny styl Formy IV charakteryzował się wysokim tempem i efektywnością przeciwko pojedynczemu przeciwnikowi, jednakże efektywność ta spadała przy przedłużającej się walce lub przy ograniczonej przestrzeni. Ataru charakteryzowała się akrobatyką wspomaganą przez Moc i byłą wykorzystywana zarówno przy ataku, obronie i przy szybkich, potężnych uderzeniach.

Opis
Ataru była agresywnym stylem walki opierającym się na kombinacji energii, siły i prędkości. Praktykanci tej formy byli zawsze w ofensywie, atakując szerokimi, szybkimi i potężnymi uderzeniami. Forma IV stale odwoływała się do Mocy, aby wspierać ruchy i ataki. Pozwalając Mocy płynąć przez ciało, użytkownik potrafił przełamać własne fizyczne ograniczenia (nawet podeszły wiek) i wykonywać zadziwiające sztuczki akrobatyczne, takie jak salta, salta do tyłu i to nie tylko do ataku, lecz także do obrony, unikając w ten sposób ciosów przeciwnika. Jedi użytkujący Ataru musi połączyć wszystkie techniki Mocy, które przełamują normalne fizyczne ograniczenia ruchów, prędkości i zręczności, aby być skutecznym. Bieganie, skakanie i obroty muszą być kierunkowane na naukę skomplikowanych manewrów tej formy.

Ci, którzy używali Formy IV potrafili poruszać się z wysokimi prędkościami i zasypywać przeciwnika gradem silnych ciosów, skacząc i atakując z powietrza. Potężne i szybkie ataki obrotowe mogły być wykonywane ze wszelkich kątów, czy to z ziemi czy to z powietrza. Mistrz tej formy mógł wydawać się rozmyty dla swoich przeciwników, ataki ze wszystkich kierunków – od frontu, z boków, z góry lub od tyłu. Moc nie tylko pozwalała na atletyczne wyczyny, bez niej niemożliwe, ale pomagała także wskazywać poprawne ruchy i akcje podczas walki.

Pozycją wyjściową Ataru jest zrównoważona dwuręczna garda: trzymanie miecza świetlnego obiema dłońmi w pozycji pionowej z lewej bądź prawej strony ciała.

Zastosowania Ataru

Ataru okazało się być efektywną formą walki, gdy była odpowiednio wykorzystywana. Była powszechna wśród Jedi walczących w Wojnach Mandaloriańskich. Idealna w walce w zwarciu, szczególnie z pojedynczym adwersarzem.

Ponieważ był to bardzo agresywny styl, Ataru nie był generalnie optymalną formą do walki z kilkoma przeciwnikami i była całkiem nieefektywna przeciwko ostrzałowi z blasterów, zwłaszcza w przypadku większej ilości strzelców. Była też ona uważana za nienajlepszą w przypadku przedłużających się potyczek z powodu wyczerpywania użytkownika z sił. Największy mistrz tej formy potrafił łączyć każdą akcję tak, że każda kolejna łagodnie przepływała w następną. W dodatku używał on trzech rodzajów rotacji nazywanych su ma: jung su ma(obroty), ton su ma(salta) i en su ma(młynek). Te trzy ruchy reprezentują wszystkie możliwe osie rotacji w trójwymiarowej przestrzeni. Razem ze wspomaganymi Mocą skokami, rotacyjne ruchy su ma są przykładem arcymistrzowskiego oponowania Formy IV.

Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 28 Gru 2008, o 16:01

Forma V
Shien / Djem So
, znana także jako Ścieżka Smoka Krayt, lub Forma Wytrwałości, była piątą formą z siedmiu form walki mieczem świetlnym, uznawana za kanoniczną przez ostatnią Radę Jedi. Była stworzona przez użytkowników Formy III: Soresu, którzy czuli, że forma przewidziana jako obronna, niepotrzebnie wydłuża czas walki,zmuszając praktykantów do wyczekiwania na okazję, niż samemu tworząc przemyślany atak.

Shien, uważana była za klasyczną Formę V, była bardziej zaawansowana, jeśli chodzi o odbijanie ognia blasterowego, a Djem So, stworzone później skoncentrowane było na walce w zwarciu z użyciem mieczy świetlnych. Obie te techniki były zaprojektowane, aby wykorzystywała ataki adwersarza przeciwko niemu, jako dowód można podać, że Shien koncentruje się na odbiciu pocisków blasterowych do źródła ich pochodzenia.

Opis

Forma V powstała dzięki mistrzom Formy III, którzy preferowali bardziej agresywny styl walki, niż Forma III, która prowadziła do przedłużającej się walki. Wyewoluowała ona przez połączenie defensywnych manewrów Formy III z bardziej agresywną filozofią i taktyką Formy II. Forma V wymagała, także wyższej siły fizycznej niż inne formy walki mieczem świetlnym, z powodu skoncentrowania się na kompletnym zdominowaniu przeciwnika. Forma ta była stworzona równocześnie z Ataru, w czasie, gdy Jedi byli zmuszeni bardziej aktywnie utrzymywać pokój w galaktyce.

Niektórzy Jedi zauważyli, oddanie do dominacji i siły, czuli, że Forma V zachęcała do nieodpowiedniego skupiania się na kontrolowaniu innych. Inni byli ostrożnie neutralni na temat tej formy. Jednak jej zwolennicy utrzymywali, że Forma V była efektywnym i potężnym narzędziem dla Zakonu Jedi. Forma ta dzieliła się na dwie wariacje: Shien i Djem So.

Shien

Dla Jedi w starożytnej Republice, którzy stworzyli i stosowali klasyczną Formę V, Shien, była ona znana jako Forma Wytrwałości. Shien była opisywana jako dobrze zaadaptowana do obrony przeciwko blasterom jak i zwykłym uderzeniom bez utraty możliwości wyprowadzania silny kontruderzeń, które były jednak mniej efektywne w przypadku walki z jednym oponentem. Shien było znane przynajmniej od wczesnej Wojny Domowej Jedi. Z jej koncentracją na odbijaniu pocisków blastera, zakładała ona, że Jedi będą najczęściej walczyć z przewyższającym ich liczebnie wrogiem i będą oni musieli się bronić, jednocześnie zachowując ofensywne możliwości walki. Pozycją wyjściową Shien była wysoka garda, w której rękojeść była trzymana w oburęcznym uścisku nad głową użytkownika, ostrzem skierowanym w górę i za plecy użytkownika. Dominująca noga była wycofana, umożliwiając mocne ataki z napadu. Istniał także starożytny wariant Sith-ów tej klasycznej formy zwany jako Sith Shien. Sith Shien kładła nacisk na szybkie i agresywne ataki.

Djem So

Djem So była tworem grupy mistrzów Formy III, którzy czuli, że Soresu było zbyt pasywne. Powoływali się oni na wadę Formy III, w której Mistrz Jedi był niepokonany, jednak nie mógł on także pokonać umiejętnego przeciwnika. Łączenie kombinacji bloków i parowań było fundamentem do utrzymania obrony przeciwko atakom w zwarciu jak i z odległości. W trakcie, gdy użytkownik Soresu poprzestawał na obronie, kontratakując jedynie, gdy było to konieczne, lub przeciwnik widocznie się odsłonił, natomiast praktykant Djem So nie był nawet w przybliżeniu tak pasywny. Natychmiast po zakończeniu obrony, użytkownik Djem So wyprowadzał własny atak, wykorzystując siłę ciosu oponenta przeciwko niemu i ciągle szukał dominacji w czasie walki. Technika ta kładła ogromny nacisk na brutalnej sile i czystej mocy z szerokimi, potężnymi uderzeniami oraz z parowaniami, po których wyprowadzane były natychmiast kontrataki. Jednym z charakterystycznych manewrów tej techniki jest uderzenie z wyskoku do przodu, trzymając miecz oburącz i atakując przeciwnika z góry.

Zastosowania

Nie zważając na metaforyczną i dosłowną siłę, Forma V nie jest pozbawiona słabości. Shien było szczególnie słabe przy walce z jednym napastnikiem, a Djem So było znane z braku mobilności, jednakże umiejętny szermierz potrafił zrównoważyć te wady i efektywnie używać tej formy w walce.

W czasie kampanii Ruusan, Djem So, wariant Formy V, został stworzony. Djem So kładzie nacisk na siłę i moc użytkownika, wykorzystując jego dogodne rozmiary i siłę fizyczną. Silne ataki Djem So były wstanie odrzucić przeciwnika do tyłu tylko dzięki samej sile kinetycznej, co prowadziło do wybijania przeciwnika z równowagi, odsłaniając go na kolejne brutalne uderzenia i ciosy, które nie miały spenetrować obrony napastnika, lecz zepchnąć go do tyłu i uniemożliwić mu kontrataki.

W odróżnieniu od Ataru i Soresu, Djem So wymagało od użytkownika nie tylko kontrataku, lecz także stałego szturmu, który łącząc siłę, wzmacnianą Mocą, i potężne kombinacje mieczem, miały przedrzeć się przez obronę przeciwnika. Czysta siła Djem So połączona z siłą fizyczną i wzmacniana Mocą, była w stanie pokonać przeciwnika używającego Makashi, formy, która bazowała na finezji, elegancji i w walce z pojedynczym przeciwnikiem.

Konstrukcja miecza Djem So

Miecze świetlne należące do praktykantów Djem So czasami miały zwartą, solidną obudowę ( w całości lub w kilku sekcjach, dla maksymalnej ochrony przed przypływem mocy) oraz mocno osłonięty lub kanciasty emiter ostrza. Kanciasty emiter był skonstruowany, aby umożliwić wybór osobnych płaszczyzn dla celów zarówno ofensywnych jak i defensywnych. Rękojeść często zawierała prążki, sporadycznie była dość gruba umożliwiając pewny chwyt użytkownikowi.

Jednak i miecze o zakrzywionej rękojeści sprawdzały się w tej technice, ponieważ lepiej przylegały do dłoni, pozwalając wykorzystywać pełną siłę uderzenia bez utraty precyzji. Umożliwiały także delikatne zmiany kąta natarcia, co nieraz mogło zaskoczyć przeciwnika, a użytkownikowi pozwalało to na naukę własnego unikalnego stylu.


Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 28 Gru 2008, o 17:13

Forma VI

Niman, znany także jako Ścieżka Rancora, „Forma Równowagi” lub jako „ Forma Dyplomatyczna” , jest szóstą formą z siedmiu form walki mieczem świetlnym.

Opis

Forma VI była standardowym stylem używanym przed jak i podczas Wojny Klonów i Wielkiej Czystki Jedi. Ta dyscyplina walki była często nazywana ”Formą Dyplomatów”. Niestety większość użytkowników tej formy zostało zabitych podczas Bitwy o Geonosis. W wyniku tego większość pełnych mistrzów innych form walki mieczem, uważało Formę VI jako niewystarczająco wymagającą.
Forma VI próbowała pogodzić wszystkie elementy walki mieczem świetlnym, łącząc techniki pochodzące z Form, które już wcześniej uważane były za niewystarczające. W praktyce, Forma VI byłą kombinacją starszych Form ( I, III, IV i V) umiarkowanie wykorzystując każdą z nich. W rezultacie, większość z unikalnych cech tych Form zostało zatraconych, jednak zalety samych Form były rozłożone równomiernie, praktycznie eliminując wszelkie wady. Ze względu na rozległą wszechstronność Nimanu jego sukces w dużej części leżał w intuicji, improwizacji i kreatywności w walce, zamiast w mechanicznych odpowiedziach na Formę przeciwnika. Takie szerokie uogólnienie Nimanu szczególnie pasowało dyplomatom, którzy zamiast spędzać długi czas na treningu konkretnej Formy walki, poświęcali swój czas na zagłębianiu się w politykę i negocjację.

Niman nie był jednak słabą formą. Podczas gdy inne formy walki koncentrowały swojego użytkownika w jednym obszarze, jednocześnie osłabiając go w pozostałych, Niman radził sobie w każdych okolicznościach, nie posiadając żadnych dramatycznie silnych zalet. Nie zapewniał on przewagi podczas starcia, jednak udowadniał swoją wartość nie odsłaniając swojego użytkownika jak niektóre bardziej agresywne formy. Jego główną siłą była równowaga. Niman był także uważany za podstawę do bardziej „nieortodoksyjnych” form walki, ponieważ Jedi, którzy używali tej formy dużo rzadziej bazowali na automatycznym refleksie, cały czas intensywnie myśląc, mieli częste okazje do tworzenia niespotykanych strategii walki. Forma ta zapewniała także solidną obronę przeciwko ostrzałowi z blasterów, jak i przeciwko Mocy.

Nieraz podczas sparingu użytkownik mógł wejść w stan medytacji i Niman był jedną z najlepszych technik używanych w tym stanie. Jego wielką siłą było umożliwienie przepływu Mocy przez swojego użytkownika, która odnawiała jego siły witalne nawet w środku potyczki. Filozofią Formy VI było „Unoszenie się liścia w wietrze Mocy”. Użytkownicy tej techniki osiągali stan umysłu, który nie był zakłócany przez bezpośrednie otoczenie, ale był po prostu prowadzony przez aktualny zgiełk, będą idealnie zrównoważonym od środka.

Historia

Forma ta została nazwana na cześć, Niman, bliźniaczki trójcy bóstw Kashi. Prekursorzy tej formy korzystali z dwóch technik opartych na walce dwoma ostrzami. Jednym z nich był styl opracowany przez Królewskich Machetero dynastii Kashi Mer, drugim stylem był Jar’Kai opracowanym przez Szermierzy Yovshin. Był on zaadaptowany przez Legiony Lettow-a po Wielkiej Schizmie i przekształcony w obecną formę Jar’Kai. Forma VI była przystosowaną wersją Jar’Kai.


Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Oto'reekh » 29 Gru 2008, o 00:15

Forma VII

Juyo / Vaapad , znane także jako „Ścieżka Vornskra ” lub jako „ Forma Zażartości” , jest siódmą formą z siedmiu form walki mieczem świetlnym.

Historia

Cztery tysiące lat przed opracowaniem Vaapad-u przez Mace Windu, w okolicach Domowej Wojny Jedi, Forma VII została stworzona przez uwczesnych mistrzów Jedi. Podczas Nowej Wojny Sithów, również Sithowie sięgnęli po tą formę walki, jednak przez następne tysiąc lat Juyo upadało, pozostając niedokończoną techniką.

Mimo wszystko Juyo przetrwało i Mace Windu wykorzystał je do stworzenia nowego stylu Vaapad.

Opis

” Vaapad jest agresywne i potężne jak jego imiennik, ale jego moc niesie ze sobą ogromne ryzyko: zagłębienie się, w Vaapad otwiera bramę, która powściąga wewnętrzną ciemność. Aby używać Vaapad, Jedi musi pozwolić sobie na znajdowanie przyjemności w walce, musi oddać się w wir walki. Zryw zwycięstwa. Vaapad jest ścieżką, która prowadzi przez półmrok do ciemnej strony…”
- Mace Windu na temat Vaapad

Nazywane „Ścieżką Vornskra ” lub „ Formą Zażartości”, Juyo, słowo pochodzące z Wysokiego Galaktycznego, było oryginalnie uważane za formę, która pozostawała niedokończona przez milenia. Generalnie uważana jako niedopracowana i rzadko używana przez Jedi i Sith i była ona niewidywana prze całe pokolenia Jedi. Mistrz Jedi Mace Windu opracował własną Formę VII, którą nazwał Vaapad od stworzenia z Sarapin-u, które poruszało się z podobną prędkością, co Windu. Pseudonim Vaapad, przyjął się przez uczniów, którzy porównywali tą formę do drapieżnika, vaapad używał swych macek do błyskawicznych ataków. Mówiono, że nie wiedziano ile macek posiada vaapad do póki się go nie zabiło.
Najbardziej wyzywająca i wymagająca ze wszystkich form, Forma VII wymagała ciągłego skupienia, wysokiego poziomu umiejętności, i mistrzowskiego opanowania innych form. Było niewielu, którzy opanowali Vaapad w pełni, zdarzało się, że praktykanci tej formy nie potrafili opanować przepływu Mocy z jasnej do ciemnej strony i upadali przechodząc na ciemną stronę lub w połączeniu z horrorami wojny tracili zmysły.

Zastosowanie

Pozbawione strachu, bezpośrednie ruchy były używane w kombinacji z zaawansowanymi technikami korzystającymi ze skoków wspomaganymi Mocą i z bardzo szybkim przemieszczaniem się. Forma VII nie była aż tak fantazyjna jak Forma IV, ponieważ nie posiadała tak wielu ruchów jak młynki czy salta, ale technicznie wymagania były dużo wyższe. Vaapad korzystał z pozornie nie skrępowanych obrotów i otwartych ruchów, jednak z absolutną kontrolą po stronie użytkownika. Końcowym rezultatem Vaapad-u, jeśli był poprawnie trenowany, była całkowita nieprzewidywalność. Staccato wymachów i przepływ tej formy sprawiał wrażenie, że kolejne ataki były ze sobą niepołączone, jednak w rzeczywistości myliło to przeciwnika.

Forma VII wymagała emocjonalnego i fizycznego zaangażowania Formy V, jednak dużo efektywniej kontrolowała je. Przy pełnym opanowaniu Vaapad-u, forma ta stawała się nie spotykanie potężna.

Wymagania umysłowe

Vaapad oscylował na granicy upadku na ciemną stronę, jako, że wykorzystywał przepływ emocji i czerpanie przyjemności z walki w atak. Tylko zupełne mistrzostwo i koncentracja jasnej strony może przeciwdziałać poddawaniu się własnemu gniewowi, dlatego Vaapad był tak rzadko praktykowany i był bardzo niebezpieczny.

Vaapad nie był tylko stylem walki. Był on stanem umysłu i siłą. Stan ten wymagał od użytkownika czerpania emocji z walki. Siła Vaapad-u była prosta: był to kanał czerpiący z wewnętrznego mroku, który do tego płynął w obie strony. Surowa kontrola emocji Jedi i wewnętrzny mrok mógł zostać przekuty w broń światła.

Vaapad była także określany jako „nadprzewodząca pętla” w której po jednej stronie był użytkownik a po drugiej przeciwnik. Potrafił on odebrać moce przeciwnika i odbić je przeciwko niemu.


Tekst zaczerpnięto z Wookiepedii
Image
Image
GG: 447116
Awatar użytkownika
Oto'reekh
Administrator
 
Posty: 2726
Rejestracja: 3 Gru 2008, o 15:40

Re: Formy i techniki walki mieczem świetlnym

Postprzez Dagos Bardok » 30 Cze 2010, o 17:48

Gyar* znana także jako Droga Terentateka lub Forma Desperacji. Nazwa podchodzi od części imienia jego dawnego przyjaciela Gyar-Than Hadyyk'a. Jest to technika wchodząca w skład formy VII.

Historia
Od samego początku, gdy po raz pierwszy wykryto u Dagosa Bardoka olbrzymią ilość midichlorianów, ten miał chęć stworzenia własnej techniki walki. Gdy używanie poszczególnych stylów zbladło na rzecz szybkiego machania mieczem, ten były Mistrz Jedi postanowił, że stworzy technikę, która pozwoli użytkownikowi nie mogącemu zwyciężyć silniejszego od siebie przeciwnika, dać sobie ostatnią szansę. Sam zamysł jednak nie wystarczał i aby w pełni zrealizować ten cel, potrzebna była wizyta na Ciemnej Stronie Mocy. W czasie nawracania się na Jasną Stronę finalnie ukończył swe dzieło, podczas pobytu na Tatooine. Jak na razie jest on jedynym użytkownikiem tej formy walki mieczem świetlnym.

Technika
Styl walki Gyar opiera się na brutalnej sile wspomaganej przez Moc. Wykorzystuje ona agresywne, silne ciosy, w większości wykonywane z wyskoku. Jednym z elementów są także ciosy wykonywane z obrotem całego ciała, często impet, oraz energia kinetyczna ataku wystarczy by ogłuszyć przeciwnika. Największą wadą tej techniki jest brak jakiejkolwiek obrony. Każdy atak, jest nastawiony na szybkie zakończenie walki, co naraża użytkownika na śmierć. Ta technika powinna być wykorzystana jedynie w ostatecznej sytuacji, gdy oponent znacznie nad nami dominuje.

Forma VIII podobnie jak jej poprzednicy, zawiera kilka podstawowych technik i koncepcji:
- Atak: zbiór ciosów wyprowadzanych z wyskoku, oraz z obrotem całego ciała, szerokie brutalne cięcia
- Parowanie: obrona w tej technice jest znikoma, jest parę głównych bloków, chroniących jednocześnie całe ciało, bez podziału na strefy
- Uniki: jedyna praktyczna forma obrony, tracąc energię na każdy cios, każdy kontratak przeciwnika potrafi być zabójczy, dlatego unik może być jedyną okazją do uratowania życia

Forma Desperacji powinna być wykorzystywana wyłącznie przy walkach jeden na jednego. Kilka jednoczesnych ataków, może nie być zablokowane, a unik nie zawsze daje stu procentową szansę ucieczki przed ciosem. Kolejną wadą jest słaba możliwość odbijania pocisków, ponieważ powolne manewry wykluczają możliwość odbicia salwy boltów z karabinu blasterowego. Jednak ten atut, można zastąpić umiejętnym używaniem Mocy do odbicia pocisku. Pomimo dużej ilości wad tej techniki, jej siła niszcząca jest nadzwyczajna. Przy mistrzowskim opanowaniu tej formy brak obrony oraz mała szybkość, nie mają aż tak wielkiego znaczenia, ponieważ jesteśmy w stanie zakończyć walkę jednym bądź kilkoma ciosami.

* - niekanoniczna forma walki, stworzona przez Dagosa Bardoka na tym forum :)
Awatar użytkownika
Dagos Bardok
 
Posty: 1017
Rejestracja: 11 Wrz 2008, o 18:42


Wróć do Zakon Jedi

cron